အခက္အခဲမ်ားၾကားက ျပည္သူ႔၀န္ထမ္း မီးအိမ္ရွင္ေလးမ်ား
၂၀၁၄ ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလ
၂ ရက္ေန ့။ ေနရာ က
ေတာင္ငူေဆးရံု။ က်ေတာ္
အလုပ္ကိစၥနဲ
့အဲဒီေနရာ
ကိုေရာက္ေနခဲ့တယ္။ကိုယ္ေတြ ့
ရမယ့္လူနဲ ့မေတြ ့ေသးခင္
ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ ့ေဆးရံု
ထဲေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
တက္ေနတဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကသိပ္
တတ္နိုင္ၾကပံုမေပၚဘူး။ေတာင္ငူပတ္၀န္းက်င္ရြာကမ်ား မယ္ထင္တယ္။ခ်ိဳ ့ခ်ိဳ ့တဲ့တဲ့ပံုစံေတြေတြ ့ရတယ္။ဒၤီလိုနဲ ့ျပင္ပလူနာေဆာင္ဘက္ေရာက္ေတာ့
ေဒါက္ တာ လာျပီလို ့အသံၾကားတယ္။ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ဆရာ၀န္ခပ္ငယ္ငယ္ေလးပါပဲ။
က်ေတာ့ညီ အရြယ္ေလာက္ေပါ့။ က်ေတာ္လဲသူ ့ေတြ့ေတာ့ က်ေတာ္ေတြ ့ခ်င္တဲ့လူဘယ္ အခ်ိ္န္ေလာက္ လာမ လဲ ဘာညာသြားေမးျပီး
ရပ္စကားေျပာေနမိတယ္။ ခဏေနေတာ့ အေဒၚၾကၤိးတစ္ေယာက္လာတယ္ ။ သူတို
့နွစ္ေယာက္စကားေျပာေနေတာ့က်ေတာ္ေဘးခဏထြက္ျပီးၾကည့္ေနမိတယ္။
"ေၾသာ္ ..အေဒၚေရာက္ျပီလား"
"ဟုတ္တယ္ဆရာေလး ေစာင့္ေနတာေတာင္ၾကာျပီ"
သူတို ့စကားဆက္ေျပာေနတယ္။ က်ေတာ္ကလဲ ကိုယ့္အေတြးနဲ ့ကိုေပါ့။ အဲမွာနားစြန္နား ဖ်ားၾကား မိတယ္။
"အေဒၚေဆးရံုမတက္ခ်င္ရင္ ေဆးေတာ့ထိုးရမယ္ ႏွစ္ရက္ျခားျဖစ္ျဖစ္ ၃ရက္ျခားျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ။ တတ္နိုင္ရင္ေတာ့ တစ္ေန ့တစ္ခါထိုးတာပိုေကာင္းတယ္။ "
"ဆရာေလးရယ္..ထိုးဆိုေတာ့လဲထိုးတာေပါ့။ ေဆးဘိုးမတတ္နိုင္ရင္ေတာ့ ေဒၚၾကိး မထိုးေတာ့ပါ ဘူး။ ဦးရီးကလဲ အခု ေဆးရံုတက္ရမယ္ထင္ျပီး ပိုက္ဆံသြားရွာေနတာ။ အေဒၚ့မွာကလဲ ပိုက္ဆံကို မပါ တာ ဆရာေလးရဲ ့။"
ဆရာ၀န္ေလး မ်က္နွာညိွဳးသြားတာ က်ေတာ္သတိထားမိလိုက္တယ္။
"ေဆးတစ္လံုးကို နွစ္ေသာင္းေလာက္ေတာ့ရွိတယ္ အေဒၚရဲ ့။ေဆးရံုမွာလဲမရွိဘူး။ အျပင္က၀ယ္ ရမွာ။"
"အဲေလာက္မ်ားရင္ေတာ့ မထိုးေတာ့ပါဘူးဆရာရယ္။ ဦးရီးလဲျပန္လာရင္ ပိုက္ဆံက အဲေလာက္ေ တာင္ပါလာမွာမဟုတ္ဘူး။"
"အဲလိုေတာ့မလုပ္နဲ ့အေဒၚ ရယ္။ က်ေတာ္စိုက္ေပးလိုက္မယ္။ အေဒၚအျပင္မွာသြား၀ယ္လိုက္။"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့အိပ္ကပ္ထဲက ေန ၅ ေထာင္တန္ ၄ရြက္ထုတ္ေပးတယ္။
"ေက်းဇူးပါပဲဆရာေလးရယ္။ "
"ရပါတယ္အေဒၚရဲ ့။ အခုေဆးသြား၀ယ္လိုက္ က်ေတာ္ေရးေပးမယ္။ ျပီးရင္ ၃နာရီေလာက္ ဒီကို ပဲျပန္လာခဲ့လိုက္ က်ေတာ္ရွိတယ္။ "
"ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ။"
ဒီလိုနဲအေဒၚၾကီးလွည့္ျပန္သြားတယ္။က်ေတာ္ေဘးကေနၾကည့္ျပီးဆို ့တက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ေဒါက္ တာေလးကိုလဲ ေလးစားတယ္။
"ညီေလး မင္းတို ့ဘ၀လဲမလြယ္ပါလားကြာ။"
"ပိုဆိုးတယ္အစ္ကိုရ။ တစ္ခ်ိဳ ့ဆို ဘာမွကိုမရွိတာ။ ဒီလိုပဲျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးကုေပးရတာ။ က်ေတာ္ လဲပိုက္ဆံမရွိဘူးအစ္ကိုရ ရွိရင္ အရမ္းလုပ္ေပးခ်င္တာ။ ခုနကနွစ္ေသာင္းဆို လက္က်န္ပဲ။"
"ဟ..မင္းဟာကလဲ လေတာင္မစေသးဘူး။ "
"အိမ္လဲျပန္ေပးရတယ္အစ္ကိုရ။ အေမက ေက်ာက္တံခါးမွာေနတာ။ သိပ္အဆင္မေျပဘူး ။ ရ တာ နဲ ့ေထာက္ပံ့ျပီး။ ျဖစ္သလိုေနတာပဲ။ "
က်ေတာ္ဒီညီေလးကိုေလးစားသြားတယ္။ သူ ့စိတ္ဓါတ္ သူ ့လုပ္ရပ္ဟာ လတ္တစ္ေလာမွာေတာ့ မရွိ မဲ့ရွိမဲ့ ပိုက္ဆံနွစ္ေသာင္း ပါသြားေပမယ့္ သံသရာမွာေတာ့ ကမၼည္းတင္နိုင္ခဲ့မွာပါ။
ဒီလိုမ်ိဳးဆရာ၀န္ေလးေတြ ျမန္မာျပည္အနွံ့ျပားမွာ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ကိုယ့္စားရိတ္နဲ ့ကိုယ္ နယ္လွည့္ေဆးကု ။ ေဆးလွဳလုပ္ပီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။
သူတို ့အ တြက္ လူနာတစ္ခါၾကည့္ တစ္ေသာင္းဆိုတဲ့စကားက ရီစရာျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
ဒီၤလိုပဲ လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ေက်းလက္ေတြ ရြာေတြမွာ ဗြက္အိုင္ရြႊ ံ ့အိုင္ေတြထဲကေန သြားရတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းေလးေတြက ဆရာ/ဆရာမေလးေတြဆိုတာထုနဲ ့ေဒးပါ။ သူတို ့အတြက္ ၀ိုင္းက်ဴရွင္ တစ္၀ိုင္း ၅ေသာင္းဆိုတာ ဟာသတစ္ပုဒ္ပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ ့တစ္ခ်ိဳ ့ေတြက ဆရာ၀န္ဆိုတာနဲ ့ ပါရာဒိုေပၚက ဆင္းလာျပီး လူနာတစ္ေယာက္ ၾကည္ ့ တစ္ေသာင္း
ဆိုတဲ့ ဆရာ၀န္ကိုပဲျမင္ၾကတယ္။ ဆရာမဆိုတာနဲ ့တစ္၀ိုင္းတစ္သိန္းသင္တဲ့ လည္ပင္းက ဆြဲၾကိဳး ၾကီးေတြနဲ ့ဆရာမေတြကိုပဲေျပာၾကတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ ေနရွိရင္ လရွိပါတယ္။ မိုးခ်ဳပ္ျပီးရင္ မိုး လင္း ပါတယ္။ အဆိုးရွိရင္ အေကာင္းရွိပါတယ္။ နိုင္ငံ၀န္ထမ္း ဆိုတာနဲ ့ မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ ့ နိုင္ ငံေရာ ၀န္ထမ္းကိုပါ အပုပ္ခ် မေကာင္းေျပာေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူရဲ ့ဦးေႏွာက္ဟာ သာမာန္ မဟုတ္ ဘူးလို ့ယူဆလို ့ရပါတယ္။ နိုင္ငံ၀န္ထမ္းတစ္ခ်ိဳ ့ဟာ ရတဲ့လစာမေလာက္မငွနဲ ့ျပည္သူ လူထု ကို တတ္နုိုင္တဲ့ေနရာက ေပးဆပ္ေနတယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ ျပည္သူ ့ဆန္ စားတာပဲ လုပ္ၾကေပါ့လို ့ေျပာတဲ့လူရွိရင္ေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ားတို ့နိုင္ငံ၀န္ထမ္းလုပ္ၾကည့္လိုက္ပါ။
ထူးေ၀
"ေၾသာ္ ..အေဒၚေရာက္ျပီလား"
"ဟုတ္တယ္ဆရာေလး ေစာင့္ေနတာေတာင္ၾကာျပီ"
သူတို ့စကားဆက္ေျပာေနတယ္။ က်ေတာ္ကလဲ ကိုယ့္အေတြးနဲ ့ကိုေပါ့။ အဲမွာနားစြန္နား ဖ်ားၾကား မိတယ္။
"အေဒၚေဆးရံုမတက္ခ်င္ရင္ ေဆးေတာ့ထိုးရမယ္ ႏွစ္ရက္ျခားျဖစ္ျဖစ္ ၃ရက္ျခားျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ။ တတ္နိုင္ရင္ေတာ့ တစ္ေန ့တစ္ခါထိုးတာပိုေကာင္းတယ္။ "
"ဆရာေလးရယ္..ထိုးဆိုေတာ့လဲထိုးတာေပါ့။ ေဆးဘိုးမတတ္နိုင္ရင္ေတာ့ ေဒၚၾကိး မထိုးေတာ့ပါ ဘူး။ ဦးရီးကလဲ အခု ေဆးရံုတက္ရမယ္ထင္ျပီး ပိုက္ဆံသြားရွာေနတာ။ အေဒၚ့မွာကလဲ ပိုက္ဆံကို မပါ တာ ဆရာေလးရဲ ့။"
ဆရာ၀န္ေလး မ်က္နွာညိွဳးသြားတာ က်ေတာ္သတိထားမိလိုက္တယ္။
"ေဆးတစ္လံုးကို နွစ္ေသာင္းေလာက္ေတာ့ရွိတယ္ အေဒၚရဲ ့။ေဆးရံုမွာလဲမရွိဘူး။ အျပင္က၀ယ္ ရမွာ။"
"အဲေလာက္မ်ားရင္ေတာ့ မထိုးေတာ့ပါဘူးဆရာရယ္။ ဦးရီးလဲျပန္လာရင္ ပိုက္ဆံက အဲေလာက္ေ တာင္ပါလာမွာမဟုတ္ဘူး။"
"အဲလိုေတာ့မလုပ္နဲ ့အေဒၚ ရယ္။ က်ေတာ္စိုက္ေပးလိုက္မယ္။ အေဒၚအျပင္မွာသြား၀ယ္လိုက္။"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့အိပ္ကပ္ထဲက ေန ၅ ေထာင္တန္ ၄ရြက္ထုတ္ေပးတယ္။
"ေက်းဇူးပါပဲဆရာေလးရယ္။ "
"ရပါတယ္အေဒၚရဲ ့။ အခုေဆးသြား၀ယ္လိုက္ က်ေတာ္ေရးေပးမယ္။ ျပီးရင္ ၃နာရီေလာက္ ဒီကို ပဲျပန္လာခဲ့လိုက္ က်ေတာ္ရွိတယ္။ "
"ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ။"
ဒီလိုနဲအေဒၚၾကီးလွည့္ျပန္သြားတယ္။က်ေတာ္ေဘးကေနၾကည့္ျပီးဆို ့တက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ေဒါက္ တာေလးကိုလဲ ေလးစားတယ္။
"ညီေလး မင္းတို ့ဘ၀လဲမလြယ္ပါလားကြာ။"
"ပိုဆိုးတယ္အစ္ကိုရ။ တစ္ခ်ိဳ ့ဆို ဘာမွကိုမရွိတာ။ ဒီလိုပဲျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးကုေပးရတာ။ က်ေတာ္ လဲပိုက္ဆံမရွိဘူးအစ္ကိုရ ရွိရင္ အရမ္းလုပ္ေပးခ်င္တာ။ ခုနကနွစ္ေသာင္းဆို လက္က်န္ပဲ။"
"ဟ..မင္းဟာကလဲ လေတာင္မစေသးဘူး။ "
"အိမ္လဲျပန္ေပးရတယ္အစ္ကိုရ။ အေမက ေက်ာက္တံခါးမွာေနတာ။ သိပ္အဆင္မေျပဘူး ။ ရ တာ နဲ ့ေထာက္ပံ့ျပီး။ ျဖစ္သလိုေနတာပဲ။ "
က်ေတာ္ဒီညီေလးကိုေလးစားသြားတယ္။ သူ ့စိတ္ဓါတ္ သူ ့လုပ္ရပ္ဟာ လတ္တစ္ေလာမွာေတာ့ မရွိ မဲ့ရွိမဲ့ ပိုက္ဆံနွစ္ေသာင္း ပါသြားေပမယ့္ သံသရာမွာေတာ့ ကမၼည္းတင္နိုင္ခဲ့မွာပါ။
ဒီလိုမ်ိဳးဆရာ၀န္ေလးေတြ ျမန္မာျပည္အနွံ့ျပားမွာ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ကိုယ့္စားရိတ္နဲ ့ကိုယ္ နယ္လွည့္ေဆးကု ။ ေဆးလွဳလုပ္ပီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။
သူတို ့အ တြက္ လူနာတစ္ခါၾကည့္ တစ္ေသာင္းဆိုတဲ့စကားက ရီစရာျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
ဒီၤလိုပဲ လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ေက်းလက္ေတြ ရြာေတြမွာ ဗြက္အိုင္ရြႊ ံ ့အိုင္ေတြထဲကေန သြားရတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းေလးေတြက ဆရာ/ဆရာမေလးေတြဆိုတာထုနဲ ့ေဒးပါ။ သူတို ့အတြက္ ၀ိုင္းက်ဴရွင္ တစ္၀ိုင္း ၅ေသာင္းဆိုတာ ဟာသတစ္ပုဒ္ပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ ့တစ္ခ်ိဳ ့ေတြက ဆရာ၀န္ဆိုတာနဲ ့ ပါရာဒိုေပၚက ဆင္းလာျပီး လူနာတစ္ေယာက္ ၾကည္ ့ တစ္ေသာင္း
ဆိုတဲ့ ဆရာ၀န္ကိုပဲျမင္ၾကတယ္။ ဆရာမဆိုတာနဲ ့တစ္၀ိုင္းတစ္သိန္းသင္တဲ့ လည္ပင္းက ဆြဲၾကိဳး ၾကီးေတြနဲ ့ဆရာမေတြကိုပဲေျပာၾကတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ ေနရွိရင္ လရွိပါတယ္။ မိုးခ်ဳပ္ျပီးရင္ မိုး လင္း ပါတယ္။ အဆိုးရွိရင္ အေကာင္းရွိပါတယ္။ နိုင္ငံ၀န္ထမ္း ဆိုတာနဲ ့ မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ ့ နိုင္ ငံေရာ ၀န္ထမ္းကိုပါ အပုပ္ခ် မေကာင္းေျပာေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူရဲ ့ဦးေႏွာက္ဟာ သာမာန္ မဟုတ္ ဘူးလို ့ယူဆလို ့ရပါတယ္။ နိုင္ငံ၀န္ထမ္းတစ္ခ်ိဳ ့ဟာ ရတဲ့လစာမေလာက္မငွနဲ ့ျပည္သူ လူထု ကို တတ္နုိုင္တဲ့ေနရာက ေပးဆပ္ေနတယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ ျပည္သူ ့ဆန္ စားတာပဲ လုပ္ၾကေပါ့လို ့ေျပာတဲ့လူရွိရင္ေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ားတို ့နိုင္ငံ၀န္ထမ္းလုပ္ၾကည့္လိုက္ပါ။
ထူးေ၀
No comments:
Post a Comment