ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈကို အေျခခံေသာျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး

၅၉(ဃ/စ) ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ မိႈင္းမိေနသူမ်ား၊ အမ်ဳိးသားေရးခံယူခ်က္ အားနည္းသူမ်ား ဆင္ျခင္မဲ့ လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပလာၾကသလို အထင္ကရ ႏိုင္ ငံေရးသမားတစ္ဦးကလည္း တစ္မ်ဳိးသားလံုးကိုေတာင္း ပန္ ဖို႔၊ တိုင္းရင္းသားေတြ ေခာတ္ေနာက္က်ေနတယ္- အဲဒီအတြက္ ေခတ္အဆက္ဆက္တာ၀န္ရိွသူေတြ

 ေတာင္းပန္ဖို႔၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကိုလည္း Professional တပ္မေတာ္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ပရမ္းပတာ ေျပာထြက္လာတယ္…
ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္မည့္သူတစ္ေယာက္ဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရးအျမင္ေတြမရိွဘဲ
ႏိုင္ငံေတာ္အေရးအရာမ်ားကို ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္မလဲ… ၅၉(စ)သာမက ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ အသက္တမွ် အေရးႀကီးပါတယ္…
အေရွ႔ေတာင္အာရွေဒသထဲက ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႔ အေျခခံဥပေဒ ကိုေက်ာ ရိုးျပဳေရး ဆဲြထားတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္… ဒါေပမယ့္ ခုခိ်န္ထိ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံဟာ အေမရိ ကန္ႏိုင္ငံလို တိုးတက္မႈမရရိွေသးပါဘူး… ယုတ္စြအဆံုး ေဒသတြင္းမွာေတာင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္း အားနည္းတဲ့ ႏုိင္ငံအျဖစ္ ေရာက္ရိွေနပါတယ္… ဖိလစ္ပိုင္လူမ်ဳိးလို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ တံငါသည္နဲ႔ အိမ္ေဖာ္ပဲ ေျပးျမင္ၾကမွာပါ… ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ တိုးတက္ဖံြ႔ၿဖိဳးဖို႔အတြက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အျခခံဥပေဒပါ ပုဒ္မ၊ ပိုဒ္ခဲြမ်ားကို အလ်င္စလိုျပင္ဖို႔ထက္ မ်က္စိမွိတ္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကိုးကြယ္မႈ အေလ့အထမ်ားကို ဦးစြာျပင္ဆင္ရပါမယ္…

အမ်ဳိးသားေရးအျမင္က်ယ္ျပန္႔စြာ ျမင္တတ္ၾကည့္တတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္… ကိုရီးယားဇာတ္ကားၾကည့္ၿပီး ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ အတုယူတတ္သလို ကိုရီးယားေတြရဲ႔ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္မႈကိုလည္း အတုယူသင့္ပါတယ္… ယေန႔ ဒီမိုကေရစီလည္းရရိွေနၿပီျဖစ္ပါတယ္… ရရိွလာတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းဖို႔နဲ႔ တိုးတက္ျပန္႔ပြားဖို႔ အားလံုးမွာ တာ၀န္ရိွပါတယ္… သို႔ေသာ္ လြတ္လပ္မႈကို ခြင့္ျပဳသည္ထက္ ပိုမိုလိုလားပါက လူမႈသာယာ၀ေျပာမႈ၊ မိသားစုမ်ားလံုျခံဳစိတ္ခ်ရမႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဘာသာေရးမ်ားကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါတယ္… တစ္ခိ်န္တုန္းက ရရင္ရ၊ မရရင္ခ်ဆိုၿပီး အႀကမ္းဖက္ဆူပူမူေတြဖန္တီးၿပီး ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္… အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ အေကာင္းထက္ တိုင္းျပည္ခြ်တ္ျခံဳက်ၿပီး ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေတြ ႀကံဳခဲ့တယ္… အဲဒီကာလတစ္၀ိုက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အညာေဒသမွာ ဆန္မစားႏိုင္တဲ့ မိသားစုေတြ အမ်ားအျပားပါပဲ… အဆိုး၀ါးဆံုးကေတာ့ ေက်ာင္းေနႏိုင္မႈက်ဆင္းခဲ့ကာ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္… တ႐ုတ္၊ ကုလားေတြရဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္၊ လဘက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ စားပြဲထိုး ပန္းကန္ေဆးေနတဲ့ ကေလးေတြျမင္ႏိုင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္… အဲဒီလို ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ဆိုးက်ဳိးရလဒ္၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈ၊ မိသားစုမ်ား ဘ၀ပ်က္မႈနဲ႔ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ပ်က္စီးမႈ စတာေတြကိုေရာ အဲဒီေခတ္ကာလ အတိုက္အခံေတြရဲ႔ မူ၀ါဒေတြမွာ တာ၀န္မရိွဘူးလား…

မိမိကိုးကြယ္တဲ့သူ သမၼတျဖစ္မွ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီရတယ္လို႔ အစြန္းေရာက္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအျမင္ရိွသူေတြအေနနဲ႔ ကိုယ္ကိုးကြယ္သူရဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အရည္အခ်င္း၊ ႏိုင္ငံနဲ႔တိုင္းရင္းသား ၁၃၅ မ်ဳိးအေပၚထားရိွတဲ့ ေစတနာ၊ အမ်ဳိးသားေရးခံယူခ်က္၊ အနာဂါတ္အျမင္၊ မဟာဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္က်င့္သံုးႏိုင္မႈ၊ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာ ေရြ႔လ်ားမႈ အတိမ္အနက္ ျမင္ႏိုင္စြမ္း စတာေတြကို အမွန္တကယ္ အကဲခတ္သံုးသပ္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္… ႏိႈင္းယွဥ္သံုးသပ္မႈ ျပဳလုပ္ၿပီးၿပီလား… ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွ ယေန႔အထိ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ မူ၀ါဒေတြ၊ လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ျပန္လည္စုစည္းၿပီးႏိုင္ငံအတြက္
အက်ဳိးရိွတာနဲ႔ အက်ဳိးယုတ္ေစတာဆိုၿပီး Group ၂ ခုခဲြၿပီး ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ပါ…

ႏိုင္ငံနဲ႔ျပည္သူအတြက္ အမွန္တကယ္ ထိေရာက္အက်ဳိးရိွတာ ဘယ္နွစ္ခုရိွပါသလဲ…
လက္ေတြ႔နဲ႔ကင္းကြာေနတဲ့ ေၾကျငာစာတမ္းေတြဟာ အလကားပါပဲ… မိမိတို႔အေနနဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္ကို ေက်ာ္လြန္ကာ က်င့္သံုးတဲ့ Policy ေတြနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ၾကည့္ျမင္ႏိုင္ရပါမယ္… ယေန႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ အတြင္း အျမင့္မားဆံုးအျဖစ္ နစ္ခ္ကယ္ရင္စေတာ့ရွယ္ယာ ၅၇ ရာခိုင္ႏႈန္းထိတိုးတက္ခဲ့ပါတယ္… အိုဘားမားေတာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါဘူး… အာေဘး Economy လို႔ေတာင္ နာမည္တြင္ၿပီး စီးပြားေရးျပန္လည္ဆန္းသစ္လာတာဟာ ရွင္ဇိုအာေဘးရဲ႔ စြမ္းေဆာင္ရည္နဲ႔ အနာဂါတ္အျမင္ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး… ဂ်ပန္ျပည္သူေတြရဲ႔ အနာဂါတ္အျမင္ က်ယ္ျပန္႔ရင့္သန္မႈ၊ သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္း၊ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ စတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္… အစိုးရ၊ ျပည္သူ၊ တပ္မေတာ္၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ အဖဲြ႔အစည္းမ်ား၊ NGO မ်ား၊ INGO မ်ားအားလံုး အရည္အခ်င္းရိွ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မွသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ တိုးတက္မွာပါ…

ႏိုင္ငံဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္မ်ားစြာထဲမွ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားရင္ႏွီးျမဳပ္ႏံွမႈေတြကို ၂၀၁၅ ေက်ာ္မွ လာေရာက္ျမဳပ္ႏွံရန္ ေျပာတာဟာ တိုင္းျပည္အေပၚ ေစတနာမွန္လား… ႐ိုးသားမႈတကယ္ရိွရဲ႔လား… ငါအာဏာရမွ ျပည္သူေတြခ်မ္းသာေစဆိုတဲ့သေဘာလား… ျပည္သူေတြ တိုးတက္ခ်မ္းသာသြားရင္ မိမိအေပၚအာ႐ုံစူးစိုက္ႏိုင္မႈ ေလ်ာ့က်သြားမွာစိုးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လား… ဘယ္သူပဲတက္တက္ မူ၀ါဒေကာင္းေတြ၊ သင့္ေတာ္တဲ့ ရင္းႏီွးျမဳပ္ႏံွမႈဥပေဒေတြ၊ Power အရင္းအျမစ္ေတြ၊ အေျခခံအေဆာက္အဦေကာင္းေတြ စသျဖင့္ရိွရင္ အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္၊ EU၊ BIRC နဲ႔ စီးပြားေရး အင္အားႀကီးႏိုင္ငံအားလံုးဟာ လာေရာက္ရင္းႏီွးျမဳပ္ႏွံမွာပါ… လူပိန္းအျမင္အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္- ရင္းႏီွးျမဳပ္ႏံွမႈေတြ ေပါမ်ားလာရင္ အလုပ္အကိုင္ဖန္တီးမႈတိုးတက္မ်ားျပားလာမွာပါ… ကုန္သြယ္ဖက္
ႏိုင္ငံေတြ ေပါမ်ားလာမွာပါ… ႏိုင္ငံရဲ႔ အဓိကထြက္ကုန္ျဖစ္တဲ့ လယ္ယာ၊သားငါးနဲ႔ သယံဇာတ ထြက္ကုန္ ေစ်းကြက္လည္း ပိုမိုျမင့္မားလာမွာပါ… ဒါဆို လုပ္အားခတိုးတက္လာမွာျဖစ္သလို
ေတာင္သူမ်ားနဲ႔ အေျခခံလုပ္သားမ်ားရဲ႔ ၀င္ေငြလည္း တိုးတက္လာမွာပါ… ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ လူလတ္တန္းစားဦးေရ ျမင့္မားလာမွာပါ… ၀င္ေငြျမင့္မားလာရင္ ၀ယ္လိုအားလည္းေသခ်ာေပါက္
ျမင့္တက္လာမွာပါ… ၿပိဳင္ဆိုင္မႈသေဘာတရားအရလည္း အရည္အခ်င္းျမင့္ လုပ္သားမ်ား
ေပၚထြက္လာမွာျဖစ္သလို အဆင့္ျမင့္စက္မႈထုတ္ကုန္မ်ား၊ အဆင့္ျမင့္လယ္ယာထြက္ကုန္မ်ားလည္း ထြက္ေပၚလာမွာပါ… အစိုးရမွာလည္း Government Revenue တိုးပြားလာမွာပါ… အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ Power အရင္းအျမစ္ေတြ၊ အေျခခံအေဆာက္အဦေကာင္းေတြ၊ ၀န္က်င္သစ္နဲ႔ အခြင့္အလမ္းအသစ္ေတြ ထပ္မံဖန္တီး ေပးႏိုင္လာမွာပါ… ဒါဆို ႀကီးမားတဲ့အက်ဳိးဆက္ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္၀တၳဳဆိုင္ရာ ေကာင္းက်ဳိးမ်ား
သာမက Psychological Feeling ဆိုင္ရာမ်ားလည္း ေသခ်ာေပါက္ ေကာင္းမြန္တိုးတက္လာမွာပါ… ထပ္ေဆာင္း အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားနဲ႔ စားေသာက္မႈပံုစံ ပိုမိုေကာင္းမြန္တိုးတက္လာၿပီး အာဟာရျပည့္၀တဲ့ အစားအေသာက္မ်ား စားေသာက္ႏိုင္ကာ အားလံုးက်န္းမာၾကံခိုင္ လာမွာျဖစ္ပါတယ္… စီးပြားေရးအဆင္ေျပ တိုးတက္မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းေနႏိုင္မႈ ပိုမိုျမင့္တက္လာမွာျဖစ္ၿပီး လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ ပိုမိုတိုးတက္လာပါမယ္… ရင္းႏီွးျမဳပ္ႏံွမႈအပိုင္းမွာလည္း Human Resource Based Economy/ Knowledge Based Economy ပိုင္းသို႔ ကူးေျပာင္းလာႏိုင္ပါတယ္… ဒါမွသာ မိမိတို႔အေနနဲ႔ ေကာင္းက်ဳိးသံသရာ(Virtuous Cycle) ထဲေရာက္ရိွလည္ပတ္ႏိုင္မွာပါ… ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔ အနာဂါတ္ ေကာင္းက်ဳိးသံသရာထဲမွာ လည္ပတ္ႏိုင္ဖို႔ ေခါင္းေဆာင္ေရြး မမွားဖို႔လိုပါတယ္… ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈမ်ားေလ်ာ့ခ်သင့္ပါတယ္… အမ်ဳိးသားေရးခံယူခ်က္အားနည္းၿပီး မဟာဗ်ဴဟာအက်ဳိးဆက္ ေမွ်ာ္ေတြးႏိုင္မႈ အားနည္းသူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ မျဖစ္ေစလို႔ပါ…

ေနာက္တစ္ခုအေနျဖင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ စစ္မႈမထမ္းမေနရ ဥပေဒျပဌာန္းထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအပါအ၀င္ သမၼတတိုင္းနီးပါးဟာ စစ္သားမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး စစ္ေရးအျမင္ရိွသူမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္… Once a Soldier, Ever Soldier ဆို႐ိုးစကားအရ စစ္သားတစ္ႀကိမ္ျဖစ္ဖူးရင္ ထာ၀ရစစ္သားျဖစ္ေနတယ္လို႔ ယူဆၾကတယ္… ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ၁၀၀% စစ္သားမ်ားနဲ႔ လႊမ္းမိုးေနတယ္လို႔ပင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္… သမၼတအဆက္ဆက္ဟာလည္း ပင္တဂြန္ကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္တာ မေတြ႔ရိွခဲ့ရပါဘူး… ယေန႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ေနာက္ျပန္ဆဲြေနတာ၊ ကန္႔လန္႔လိုက္ေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ… အကဲြအၿပဲနဲ႔ တိုင္းျပည္ဖရိုဖရဲျဖစ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီရဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ား သက္ေရာက္လာရင္ ဘယ္သူတာ၀န္ယူမွာလဲ… မိမိအျမင္အားျဖင့္ သမိုင္းဆိုတာ သင္ခန္းစာယူဖို႔ တစ္ခုအတြက္ပဲ အသံုးျပဳသင့္ပါတယ္… ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သမိုင္းထဲကို ျပန္လည္တိုးမ၀င္သင့္ပါဘူး… တကယ္တမ္း အသက္ေသြးေခြ်းေပးဆပ္ရတာ တပ္မေတာ္နဲ႔ျပည္သူပါ… ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔တည္ၿငိမ္မႈ(Peace and Stability)မရိွရင္ တိုင္းျပည္တိုးတက္ဖံြ႔ၿဖိဳးဖို႔ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသမားတိုင္းသိပါတယ္… ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးအသိအားနည္းတဲ့
ျပည္သူေတြကို မိမိလိုဘအတၱအတြက္ ခ်မနင္းသင့္ပါဘူး… ယေန႔ျပည္သူအမ်ားစုအေနနဲ႔ အေျခခံဥပေဒျပင္ျခင္း/မျပင္ျခင္း၊ ပုဒ္မ ၅၉ ျပင္ျခင္း/မျပင္ျခင္းထက္ သူတို႔လိုလားေနတာဟာ
ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ၊ လူမႈစီးပြားေရး ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၊ ေအးခ်မ္းသာယာမႈ၊ မိသားစုမ်ားလံုၿခံဳမႈနဲ႔ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္… Professional တပ္မေတာ္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆိုသူမ်ားနဲ႔ အဆိုးျမင္ေ၀ဖန္သူမ်ားအေနနဲ႔ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ေရးသားခ်က္မ်ားရဲ႔
ေနာက္ဆက္တဲြ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္၊ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံု၊ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းသာယာလံုျခံဳမႈတို႔အျပင္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ဘာသာေရးမ်ားကို တာ၀န္ခံကာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တိုင္းရဲ႔ မဟာဗ်ဴဟာအက်ဳိးဆက္မ်ားကို
လည္း စဥ္းစားႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္… ဒါမွ ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ဳိးရိွမွာပါ… ဘက္ေပါင္းစံုမွာရိွေနတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား၊ ႏိုင္ငံရဲ႔အေနအထား၊ Globalization အက်ဳိးဆက္
ေမွ်ာ္ေတြးႏိုင္မႈနဲ႔ မိမိရဲ႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းမ်ားကို အေလးမထားရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္မွာမဟုတ္ပဲ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္…

-ေရႊကိုင္းသား