မၾကာခင္မွာ က်င္းပေတာ့မွာျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ ထူးခၽြန္ဆုေပးပြဲအတြက္ မီဒီယာေတြနဲ႔ ပရိသတ္ေတြ တစ္ေပး ခန္႔မွန္းေနၾကသူ ရုပ္ရွင္ အႏုပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ား အၾကားမွာ သရုပ္ေဆာင္ နဝရတ္လည္း တဦးအပါအဝင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူဟာ ဒီႏွစ္အတြက္ ဆန္ခါတင္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ၂ ကားမွာ ပါဝင္သရုပ္ေဆာင္ထားၿပီး “တိမ္မင္းသမီးရဲ႕ ဒ႑ာရီ” ရုပ္ရွင္ကားကေတာ့ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ “ေငြလမင္း” ထုတ္လုပ္ေရးကေန ထုတ္လုပ္ထားတာပါ။ ဒီကားကိုသူက အကယ္ဒမီအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားၿပီး ရိုက္ကူး ထုတ္လုပ္ခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။ ဒီလို အေနအထားမွာပဲ မၾကာခင္က Facebook စာမ်က္ႏွာတခုမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့တဲ့ အႏုပညာရွင္မ်ားနဲ႔ မူးယစ္ေဆးဝါးဆက္စပ္မႈ စစ္ခ်က္ေဟာင္း တခုဟာ သူ႔ရဲ႕ အကယ္ဒမီ အိပ္မက္ကို သက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္မရွိႏိုင္၊ သူ႔သေဘာထား ထင္ျမင္ခ်က္နဲ႔တကြ၊ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေလာကရဲ႕ လက္ရွိ အေျခအေန တခ်ိဳ႕အေၾကာင္း သရုပ္ေဆာင္ နဝရတ္ကို ဧရာဝတီအယ္ဒီအဖြဲ႕က ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ နဝရတ္ကိုယ္တုိင္ ထုတ္လုုပ္ထားတဲ့ “တိမ္မင္းသမီးရဲ႕ဒ႑ာရီ” ရုပ္ရွင္ကားက အကယ္ဒမီစာရင္းဝင္တဲ့ အျပင္ ကိုယ္တုိင္လည္း အကယ္ဒမီအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားေနတဲ့ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ တေလာက မိုးေဇၿငိမ္း ဆုိသူရဲ႕ facebook မွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့တဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈေတြရွိလား။ အဲဒါေတြက အကယ္ဒမီအေပၚမွာ ထိခိုက္မႈ ျဖစ္လာမယ္လို႔ ထင္သလား။
ေျဖ။ ။ မိုးေဇၿငိမ္းကို ဘာလုပ္မယ္ ညာလုပ္မယ္ေတာ့ ၾကားေနတာပဲ။ ဒါေတြက က်မနဲ႔ မစိုးႀကီး (စိုးျမတ္သူဇာ) ကို တမင္ လုပ္တယ္လို႔ သူမ်ားေတြက ေျပာၾကတယ္။ အကယ္ဒမီ တစ္ေျပးေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေတာ့ေလ။ ဒီ ႏွစ္ေယာက္ စလံုးကိုသာ အေၾကာင္းတခုခုရွိလို႔ ဒီလိုလုပ္တယ္လို႔ ထင္တယ္။ အက်ိဳးရွိမွ အေၾကာင္းဆိုတာ ေပၚလာတာေလ။ တေယာက္ေယာက္ ကေန တစံုတခုေၾကာင့္ လုပ္လိုက္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ဟာသူ တိုက္ဆိုင္သြားတာ မ်ားလား။ အကယ္ဒမီေတြ ဘာေတြမသိဘဲ သူ႔ဖာသာသူ တိုက္ဆိုင္ သြားတာလား စဥ္းစားစရာပဲ။
ေမး။ ။ အဲဒီအထဲမွာပါတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ၾကာၿပီဆိုေပမယ့္ အခ်က္ေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရးထားတာ ေတြ႔ရတယ္။
ေျဖ။ ။ ဒါေတြက မျမင္ႏိုင္တဲ့ ဟာေတြေလ။ ဥပမာ ကိုယ့္အရုပ္ ထြက္လာရင္တမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ္ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ရုပ္ႀကီးနဲ႔ေပၚလာရင္ တမ်ိဳးေပါ့။ အခုက သူ႔ဟာသူ ေရးခ်င္တာေရးထားတာ။
ေမး။ ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ နဝရတ္အေနနဲ႔ ျငင္းခ်င္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ သူကိုယ္တိုင္က အဲဒီလိုမ်ိဳး ဆိုေတာ့ အက်ံဳးမ၀င္ဘူး။ က်မက ေခါင္းထဲမွာလည္း မရွိဘူး။ ေသခ်ာလည္း မဖတ္ ျဖစ္ဘူး။ မိုးေဇၿငိမ္းဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာလို႔ ၾကားဖူးေနလို႔။ သူကိုလည္း မသိဘူး။ အခုလည္း ေပ်ာက္သြားပါၿပီ။ မေရးေတာ့ဘူး ထင္တယ္။
က်မကေတာ့ facebook မသံုးဘူး။ facebook ကို ဂရုလည္းမစိုက္ဘူး။ facebook ကို ဂရုစိုက္ရင္ မေလးရွားကား ဆိုတာလည္း ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ေျပတီဦးဆိုလည္း facebook ကိုေၾကာက္လို႔ မေလးရွားမွာ သြားရိုက္မယ့္ ကားကို မရိုက္ေတာ့ဘဲ ေရွာင္လိုက္တာ။ က်မကေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳးမရွိဘူး။ ကိုယ္ ဘာလုပ္တယ္ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ မူတည္တယ္။
ေမး။ ။ ဒါက စိုးျမတ္သူဇာရယ္၊ န၀ရတ္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္ကိုတင္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ က်န္တဲ့လူေတြပါ ပါေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ သူရဲ႕အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က အႏုပညာ သမားေတြကို ထိခိုက္ေစလိုလို႔ဆိုတာထက္၊ အရင္တုန္းက အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပိုင္းေတြမွာ ေလ်ာ့ရဲခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အဓိကညႊန္ျပခ်င္တာပါလို႔ ဆိုပါတယ္။
ေျဖ။ ။ အဲဒီလို လုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ တျခား မူးယစ္မႈေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ အမႈေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီတယ္ေလ။ ဒီဟာက အကယ္ဒမီ နီးလို႔ ဂယက္ရိုက္တယ္ ဆိုေတာ့ ေပၚျပဴလာျဖစ္သြားတာေပါ့။ တကယ္လို႔ အကယ္ဒမီၿပီးမွ ေရးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳး စဥ္းစားရမွာေပါ့။ အခုက သူလုပ္တာက တမ်ိဳး၊ ျဖစ္သြားတာက အကယ္ဒမီစာရင္း ၀င္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို သက္သက္ ေခ်ာက္တြန္းတာ၊ တေယာက္ေယာက္က လုပ္ႀကံတာလို႔ ထင္ေနၾကတာ။ အကယ္ဒမီနီးလုိ႔ တမင္သက္သက္ မနာလိုတဲ့ သူေတြက လုပ္ၾကတယ္လို႔ ျဖစ္သြားတာ။
ေမး။ ။ ဒီလိုကိစၥေတြ ျဖစ္လာေတာ့ အကယ္ဒမီအေပၚ ဒီဂယက္က ရိုက္ခတ္လာမယ္လို႔ ထင္သလား။
ေျဖ။ ။ မထင္မိဘူး။ အကယ္ဒမီဘုတ္အဖြဲ႕ ဆိုတာကလည္း ကိုယ့္အႏုပညာကို ၾကည့္ရမွာေလ။ ဒီ facebook က ဟာေတြကိုသာ လုိက္ေျပာေနမယ္ဆိုရင္ ဟိုတေန႔တုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရယ္၊ မစိုးႀကီးရယ္၊ က်မရယ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သမီးသံုးေယာက္ဆိုၿပီး တတန္းတည္း တက္လာတာရွိတယ္တဲ့။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုတက္လာတာ မေကာင္းဘူးေလ။ facebook မွာ ေရးတဲ့ဟာေတြကို က်မက ယံုလည္းမယံုဘူး။ လက္လည္းမခံဘူး။ သူ႔ဟာသူ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ ေရးတယ္လို႔ပဲ သတ္မွတ္ရမွာေပါ့ေနာ္။ သူ႔ကိုပဲ သြားေမးရမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္ကေန ဒီဟာေတြ ရလာတာလဲ။ ဒီဟာေတြရၿပီး ဘာလုပ္တာလဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ဘာလဲ။ အေခြထြက္လုိ႔ မ်က္ျမင္သက္ေသဆိုရင္ ေသခ်ာတယ္။ အခုဟာက ဘာမွ သက္ေသလည္း အခိုင္အမာမရွိဘူး၊ သူေရးခ်င္တာ ေရးထားတာေလ။ အစီအစဥ္လည္း မက်ဘူး၊ ေရးထားတာေတြက အေမးနဲ႔ အေျဖဆိုတာ ရွိရမွာေလ။ အေမးေတြတခုမွ မရွိဘဲနဲ႔ ေရးထားတဲ့ အတြက္ ဘာမွကို စိတ္ထဲ မရွိတာ။
ေမး။ ။ သူေရးထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအေပၚ န၀ရတ္ ျငင္းခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြရွိသလား။
ေျဖ။ ။ ဘာမွလည္း မဖတ္တဲ့အတြက္၊ ဘာမွလည္း ေခါင္းထဲမွာမရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာခ်င္ဘူး။
ေမး။ ။ န၀ရတ္ဆိုရင္ ကာရိုက္တာ ဆန္းဆန္းေလးေတြကို ရိုက္တဲ့သူအျဖစ္ သံုးသပ္မိတယ္။ တကယ္တမ္း ဇာတ္ကား တကားကို ေရြးခ်ယ္မယ္ဆိုရင္ ကာရိုက္တာ ထူးျခားမႈ၊ ဒါရိုက္တာအေပၚ ယံုၾကည္မႈ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ဇာတ္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပါ့၊ အဲဒီအခ်က္ေတြ ထဲကမွ ဘယ္ဟာကို ဦးစားေပးၿပီး ေရြးခ်ယ္ျဖစ္သလဲ။
ေျဖ။ ။ က်မက ဇာတ္လမ္းတခုရွိရင္ ဘယ္သူရိုက္မွာလဲ အရင္ၾကည့္တယ္။ ေျပာရရင္ ဒီ ဒါရိုက္တာက ကိုယ့္ေလာက္မွ လုပ္သက္မရွိဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ကိုျပန္ၿပီး အားကိုးတဲ့ ဒါရိုက္တာမ်ိဳးရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဇာတ္ညႊန္းေတြက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေျပာလိုက္ရတာ။ သူတို႔ေရးတာက အဆင္မေျပဘူး။ လူလိုမေျပာဘူး၊ သဘာ၀မက်ဘူးေပါ့။ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ က်မက ရိုက္ကြင္းေပၚမွာ ျပန္ျပင္တာ။ က်မက ဇာတ္ကို အရမ္းေလးစားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္လုပ္သမွ် ဘာလုပ္လုပ္ သေဘာေတြက်ၿပီးေတာ့ ဘာမွ၀င္မစြက္ဖက္တဲ့ ဒါရိုက္တာမ်ိဳးေတြ ဆိုရင္လည္း က်မ မႀကိဳက္ဘူး။ က်မအတြက္ ဒီထက္ ပိုၿပီး ေကာင္းေအာင္ သင္ေပးတဲ့ ဒါရိုက္တာမ်ိဳးဆိုရင္ ပိုသေဘာက်တယ္။
ေမး။ ။ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေလာကမွာ မင္းသမီးေစ်းကြက္မရွိဘူးလို႔ ထြန္းအိႁႏၵာဗိုက ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီလို အေျခအေနမွာ မင္းသမီးတလက္ အေနနဲ႔ အဲဒီလို ေၾကး (ဂ်ီး) မ်ားခြင့္ ရွိပါသလား။
ေျဖ။ ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မ မရိုက္ေတာ့တာ။ နာဂစ္မျဖစ္ခင္တုန္းက ေစ်းကြက္ရွိတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဂ်ီးမ်ားခြင့္ မရွိဘူး။ မင္းသမီး ေစ်းကြက္မရွိဘူး။ မင္းသားနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့သူဆိုရင္ ရိုက္ရတယ္ဆိုေတာ့ က်မလုပ္ခ်င္တဲ့ ဇာတ္ကို ေရြးရမွာ ေဘာင္က်ဥ္း သြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ ကုမၸဏီေထာင္ၿပီး ကိုယ္ရိုက္ခ်င္တဲ့ ဇာတ္ကားေတြ ရိုက္ျဖစ္သြားတာပါ။ အစကေတာ့ ဒီေလာကထဲက လံုး၀ကို ထြက္လိုက္ခ်င္တာ။ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ့္ပရိသတ္ အတြက္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ ရတဲ့ ဇာတ္ေတြကို လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ အခြင့္အေရးလည္း ရွိေသးတယ္။ အခြင့္အေရး မရွိေတာ့ရင္လည္း တမ်ိဳးေပါ့။ ပရိသတ္ ကလည္း ကိုယ့္ကိုစိတ္၀င္စားတယ္၊ ကိုယ့္မွာလည္း လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းကလည္း ရွိတယ္။ “တိမ္မင္းသမီး” ရိုက္ဖို႔ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ စဥ္းစားေသးတယ္။ က်မက မင္းသားေတြကိုလည္း မဖားတတ္ဘူး။ ေစ်းေတြကိုလည္း မင္းသမီးဆီက တ၀က္ေစ်းျဖတ္ ေသးတယ္ေလ။ ကိုယ့္ တန္ရာတန္ေၾကး မရတဲ့အျပင္၊ အ၀တ္အစား၊ မိတ္ကပ္ေတြ ျပင္ဆင္ရေတာ့ လံုး၀ မကိုက္ဘူးေလ။ ေျပာရရင္ ေစ်းကြက္ပ်က္တယ္ ဆိုရင္ မင္းသားကို တ၀က္ေလွ်ာ့ခိုင္းေလ။
ေမး။ ။ ျမန္မာျပည္မွာ မင္းသားေစ်းကြက္ ျဖစ္ေနၿပီး မင္းသားေတြေခၚတဲ့ မင္းသမီးကိုသာ ရိုက္ခိုင္းတာဆိုတဲ့ အျဖစ္အေပၚမွာေရာ န၀ရတ္အေနနဲ႔ ဘယ္လိုသံုးသပ္ခ်င္သလဲ။
ေျဖ။ ။ မင္းသားနဲ႔ ရိုက္တဲ့သူေတြက မင္းသားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူး။ ထုတ္လုပ္သူ ကိုယ္တိုင္ကိုက မင္းသားကို မလြန္ဆန္ ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတာ။ ပရိုဂ်ဴဆာက မင္းသားေနာက္ လိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံေနာက္ လိုက္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြကလည္း အႏုပညာသမား မဟုတ္ဘူး။ ဒါရိုက္တာ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေငြေရးေၾကးေရး ျပႆနာေၾကာင့္ မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီအႏုပညာလုပ္တဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကလည္း ခ်မ္းသာတာ ဆိုလို႔ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးရယ္ ပရိုဂ်ဴဆာရယ္ပဲ ရွိတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြအကုန္လံုးက မင္းသားကို ကပ္မွ ရိုက္ရမယ္ ျဖစ္ေနတယ္။
ေမး။ ။ ရုပ္ရွင္ေလာက တခုလံုးကို မင္းသားေတြ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္သလဲ။
ေျဖ။ ။ ဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္သလဲဆိုေတာ့ မတိုးတက္လို႔ေလ။ ရုပ္ရွင္ ေလာကက ေစ်းကြက္က က်ဥ္းက်ဥ္းေလး။ အျပင္လည္း မေဖာက္ထြက္ႏိုင္ ဘူးေလ။ ကမၻာကိုသြားခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ပိုက္ဆံေတြ အကုန္အက် ေတာ္ေတာ္ ခံႏိုင္ရမယ္။ ျမန္မာျပည္မွာက စီးပြားေရး ပရိုဂ်ဴဆာေတြဆိုရင္ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရတယ္။ ၃၆ လမ္း တလမ္းလံုးကို ေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ျပည့္သြားၿပီ။ ႏိုင္ငံျခားက ရင္ႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လာလုပ္မွာက်ေတာ့လည္း အရင္တုန္းက ေပးမလုပ္ဘူး။ သူမ်ားေတြက လာလုပ္ ခ်င္တယ္ဆိုရင္ က်မတို႔ အေနနဲ႔ ပူးေပါင္းမွရမွာ။ ျမန္မာျပည္ အေနနဲ႔က စက္ပိုင္းဆိုင္ရာ မတိုးတက္ဘူး။ ဘာမွလည္း အျမင္မရွိဘူး။ ဟိုမွာက ေက်ာင္းေတြ သင္တန္းေတြ အကုန္လံုး တက္ရတာ။ စက္ပိုင္း ဆိုင္ရာေတြကအစ နည္းပညာနဲ႔ ေသခ်ာ သင္ထားၿပီးသား။ ဒီမွာက မင္းသားကိုဖားရင္ ဒါရိုက္တာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာထလုပ္တဲ့ ဒါရိုက္တာေတြဆို နာမည္ေတာင္မၾကားဖူးဘူး။ ဟိုမွာက သင္တန္းေတြနဲ႔ တကယ္ကို ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ သြားတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဟိုကကားေတြနဲ႔ အရည္အခ်င္း ကြာတာေပါ့။ က်မတို႔ကို လာၿပီး အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြက ဆရာလုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ကုိ စီးတဲ့သူက ဘာလဲဆိုတာ သိတယ္ေလ။ ဘာခိုင္းလိုက္တယ္ ဆိုတာကို သိေနတယ္။
ေမး။ ။ န၀ရတ္ကို ဦးေက်ာ္ဟိန္းက တင္တဲ့မင္းသမီးလို႔ သိခဲ့ရေပမယ့္ အဲဒီလို ျဖစ္လာဖို႔ န၀ရတ္အေနနဲ႔ ေက်ာ္ဟိန္းကို လက္ကမ္းၿပီး အႏုပညာေလာကထဲ ၀င္လိုက္တာလား။ ေက်ာ္ဟိန္းက လက္ကမ္းၿပီး ေခၚခဲ့တာလား။
ေျဖ။ ။ က်မက ရုပ္ရွင္စရိုက္မယ္ ဆိုေတာ့ က်မအေမက ဘယ္မင္းသားနဲ႔ စရိုက္မလဲ ေမးတယ္။ က်မက ဒီေလာကကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ေဒြး၊ ေက်ာ္ဟိန္း ရွိမယ္။ ေဒြးနဲ႔ သြားရိုက္မယ္ဆိုရင္ က်မက ေဒြးတင္တဲ့ မင္းသမီးေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္း ကလည္း ေဒြးက စြံတယ္ေလ။ အဲဒီလိုေတြ အေျပာခံရမွာ။ တခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဦးေက်ာ္ဟိန္းက်ေတာ့ လံုး၀ရွင္းတယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက ဘုရားတရားေတြလည္း လုပ္ေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူရဲ႕ပညာက ပိုၿပီးရင့္က်က္တယ္။ ေဒြးကိုေတာင္ သူက တင္လာတာေလ။ ဒါရိုက္တာ အေနနဲ႔ကလည္း သူကိုယ္တိုင္ ရိုက္တယ္ဆုိေတာ့ ဦးေက်ာ္ဟိန္းနဲ႔က အသင့္ေတာ္ဆံုးပဲ ဆိုၿပီး လိုက္ရွာ ျဖစ္သြားတယ္။ ေက်ာ္ဟိန္းဆီသြားၿပီး သမီး ရုပ္ရွင္ရုိက္ခ်င္တယ္ သြားေျပာေတာ့ သူကေမးတယ္၊ ဘာလို႔ ရိုက္ခ်င္တာလဲတဲ့။ အိမ္က ရိုက္ခိုင္းလု႔ိလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူက ၀ါသနာပါလားလို႔ ေမးၿပီး က်မကို ထုိင္ဗ်ဴးတယ္။ က်မအေၾကာင္းေတြ ေျပာၿပီး မ်က္ရည္ ေပါက္ေပါက္က်ေအာင္ လုပ္တာ။ ေက်ာ္ဟိန္းကို က်မတို႔ကိုယ္တိုင္ ရိုက္ခ်င္တယ္လို႔ သြားကပ္ၿပီး ေျပာတာေပါ့။ ေက်ာ္ဟိန္းက သူတင္တဲ့ မင္းသမီး အရည္အခ်င္း ဘယ္ေလာက္ ရွိသလဲေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ န၀ရတ္ဆိုတဲ့ နာမည္ကိုလည္း သူက ႀကိဳက္သြားတယ္။ က်မက မ်ိဳးရိုးကလည္း ရွိေတာ့ သူက စမ္းရိုက္ ၾကည့္မယ္ေပါ့။ သံုးကားစမ္းရိုက္ေတာ့ သူ႔ၿခံထဲမွာ ကင္မရာစမ္းတယ္။ သူလုပ္ခိုင္းတဲ့ အိုက္တင္ေတြ လုပ္ေပါ့။ က်မက ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ့ မိန္းမ ေက်ာ္ဟိန္းႀကီးကို ျဖစ္လို႔။
ေမး။ ။ ရိုက္ကြင္းေတြမွာဆိုရင္ န၀ရတ္တို႔ မင္းသမီးျဖစ္ကာစကေတာ့ ေက်ာ္ဟိန္းတင္တဲ့ မင္းသမီးလည္း ျဖစ္တယ္၊အခုခ်ိန္မွာ တန္းတခုရွိေနတဲ့ မင္းသမီးလည္း ျဖစ္တယ္ ဆိုေတာ့ ျပႆနာ မရွိေလာက္ေပမယ့္၊ တျခားမင္းသမီးေတြ၊ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြကုိ အမ်ိဳးသားေတြက ထိကပါးရိကပါး ေျပာတာတို႔၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားတာတို႔ ျမင္ဘူးလား။
ေျဖ။ ။ ကိုယ္ကေတာ့ မႀကံဳဖူးဘူး။ အဲဒီလို ျဖစ္တာကလည္း ကိုယ္ေန၏တဲ့ အေပၚ မူတည္တာပဲ။ ဇာတ္ပို႔ဇာတ္ရံ တခ်ိဳ႕က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနတယ္၊ အသစ္ေတြလည္း အဲဒီလိုပဲ။ ကိုယ္ေနတက္ထိုင္တက္တဲ့ အေပၚမူတည္တယ္။ကိုယ္က လုပ္လို႔ ရရင္ေတာ့ ဘယ္သူမဆို လုပ္မွာပဲ။ မင္းသမီး အသစ္ဆိုရင္ ကိုယ္က ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ၊ ဇာတ္ကား ရိုက္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မင္းသားနဲ႔ သြားေရာေပါ့။ က်မကေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳး မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ကို ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ရိုက္ခဲ့တာ။ တခ်ိဳ႕ဆို လြဲမွားၿပီး ၀င္လာခဲ့တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး။ လြဲမွားၿပီး ဆိုတာက သရုပ္ေဆာင္ကို ၀ါသနာပါလို႔ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါက ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးေၾကာင့္ ကေလးမေလးေတြဟာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ပ်က္စီး ေနရတာ။ နာမည္ေက်ာ္ခ်င္တာနဲ႔ ပိုက္ဆံကို တဘက္တလမ္းက ရွာခ်င္ၾကတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ဖို႔ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ထည့္မယ္၊ နာမည္ထြက္ရင္ အျပင္မွာ ပိုၿပီးေတာ့ လုပ္စားလို႔ ေကာင္းတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီလို ေလာကက ၀င္လာတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဲဒီေတာ့ မိတ္ကပ္ လိမ္းၿပီးေတာ့ ရႈတင္သြား၊ ဗီဒီယို တကား ျဖတ္ေလွ်ာက္ ပါရင္လည္း မင္းသမီးလို႔ ေျပာလို႔ရတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သရုပ္ေဆာင္ ေကာင္း တေယာက္လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ မင္းသမီးနဲ႔ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းနဲ႔ မတူဘူး။ ျပည္သူက လက္ခံတဲ့ အႏုပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္း တေယာက္ဆိုတာ လြယ္လြယ္နဲ႔မရဘူး။
ေမး။ ။ တခန္းႏွစ္ခန္းရိုက္ရၿပီး မင္းသမီးျဖစ္သြားၿပီဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တပ္ဖို႔က သူတို႔အတြက္ ဘာအက်ိဳးအျမတ္မ်ား ရွိလို႔လဲ။
ေျဖ။ ။ တခ်ိဳ႕ကက်ေတာ့ နာမည္ႀကီးခ်င္တာ။ ဇာတ္လမ္းကိုလည္း စိတ္မ၀င္စားဘူး၊ က်မတို႔ ရိုက္တာလည္း လာမၾကည့္ဘူး။ ဇာတ္ကား ရိုက္တာ ေပၚပင္ေလး သူတို႔နာမည္ႀကီးရင္ အျပင္မွာ စီပြားေရးအရ စပြန္ဆာရွာမယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔လည္း လုပ္ခ်င္လို႔လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ စီပြားေရးအရပဲေလ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ၀င္လာတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ဆိုရင္ ဘယ္သူမွကို စစရာမလိုဘူး။ သူတို႔ကသြားၿပီး မင္းသားကို ကပ္မွာပဲ။ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္က ကိုယ့္စိတ္အေပၚ မူတည္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာ။ ကိုယ့္ခံယူခ်က္က တကယ္ သရုပ္ေဆာင္တတ္ ခ်င္တာလား၊ သရုပ္ေဆာင္ တတ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ဒါရိုက္တာေကာင္း တေယာက္ဆီ သြားရမယ္။ သင္တန္း ေသခ်ာတက္ရမယ္။ မင္းသားကို ကပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးျဖစ္သြားၿပီ။
ေမး။ ။ မင္းသား ေစ်းကြက္ျဖစ္ေနေတာ့ တခါတေလ ငါမင္းသမီးမျဖစ္ဘဲ၊ မင္းသား ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့လား ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္မိလား။
ေျဖ။ ။ မျဖစ္ဘူး။ မင္းသားက်ေတာ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ မင္းသမီးပဲ ႀကိဳက္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္က ဆံပင္ေတြလည္း ျပင္ခ်င္တယ္၊ အလွေတြလည္း ျပင္ခ်င္တယ္။ မင္းသမီးက ႏြဲ႕ႏြဲ႕ဆိုးဆိုး ဘယ္လိုအိုက္တင္လုပ္လုပ္ လုပ္လို႔ ရတယ္။ ေဘာျပားလည္း လုပ္တာပဲ၊ ေယာက်္ားပံုစံ ကားေတြလည္း ခဏခဏ ရိုက္ျဖစ္ပါတယ္။ မင္းသားက အေျခာက္ လုပ္ရင္ သိပ္ၾကည့္ မေကာင္းဘူးေလ။ မင္းသမီးရဲ႕ အားသာခ်က္က အလွျပင္လို႔ ရတယ္။ မင္းသား လုပ္ကြက္က နည္းတယ္။အက်ႌဆိုလည္း သူ သိပ္၀တ္လို႔မရဘူး။ ေယာက်္ားေလးက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တာ၀န္ယူရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ မိန္းကေလးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။
ေမး။ ။ အကယ္ဒမီ ဇာတ္ကား ေတြထဲမွာလည္း မင္းသမီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါတယ္ဆိုေတာ့ တကယ္လို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ မင္းသမီးေတြက ေစ်းကြက္တခုလို ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ ထင္လား။
ေျဖ။ ။ အဲဒါကေတာ့ မေျပာတက္ဘူး။ ဗီဒီယိုေလာကေတာင္ ပ်က္ေနတာဆိုေတာ့ေလ။ က်မထင္တာ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ဗီဒီယိုေလာကႀကီးကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ဖို႔မလြယ္ဘူး။ အခုဆို အင္တာနက္ေတြ၊ Sky Net ေတြပဲ ေရာက္ေနၾကတာ။ အလုပ္မရွိတဲ့သူေတြ အဲဒီမွာ ေရာက္ေနတာေတြ ၾကားေနရတယ္။မင္းသမီး ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ဦးေမာ့လာဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဦးေမာ့ခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ပိုက္ဆံထုတ္ ရုိက္မွပဲျဖစ္မယ္။
ေမး။ ။ နဝရတ္ကိုယ္တုိင္ ထုတ္လုုပ္ထားတဲ့ “တိမ္မင္းသမီးရဲ႕ဒ႑ာရီ” ရုပ္ရွင္ကားက အကယ္ဒမီစာရင္းဝင္တဲ့ အျပင္ ကိုယ္တုိင္လည္း အကယ္ဒမီအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားေနတဲ့ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ တေလာက မိုးေဇၿငိမ္း ဆုိသူရဲ႕ facebook မွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့တဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈေတြရွိလား။ အဲဒါေတြက အကယ္ဒမီအေပၚမွာ ထိခိုက္မႈ ျဖစ္လာမယ္လို႔ ထင္သလား။
ေျဖ။ ။ မိုးေဇၿငိမ္းကို ဘာလုပ္မယ္ ညာလုပ္မယ္ေတာ့ ၾကားေနတာပဲ။ ဒါေတြက က်မနဲ႔ မစိုးႀကီး (စိုးျမတ္သူဇာ) ကို တမင္ လုပ္တယ္လို႔ သူမ်ားေတြက ေျပာၾကတယ္။ အကယ္ဒမီ တစ္ေျပးေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေတာ့ေလ။ ဒီ ႏွစ္ေယာက္ စလံုးကိုသာ အေၾကာင္းတခုခုရွိလို႔ ဒီလိုလုပ္တယ္လို႔ ထင္တယ္။ အက်ိဳးရွိမွ အေၾကာင္းဆိုတာ ေပၚလာတာေလ။ တေယာက္ေယာက္ ကေန တစံုတခုေၾကာင့္ လုပ္လိုက္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ဟာသူ တိုက္ဆိုင္သြားတာ မ်ားလား။ အကယ္ဒမီေတြ ဘာေတြမသိဘဲ သူ႔ဖာသာသူ တိုက္ဆိုင္ သြားတာလား စဥ္းစားစရာပဲ။
ေမး။ ။ အဲဒီအထဲမွာပါတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ၾကာၿပီဆိုေပမယ့္ အခ်က္ေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရးထားတာ ေတြ႔ရတယ္။
ေျဖ။ ။ ဒါေတြက မျမင္ႏိုင္တဲ့ ဟာေတြေလ။ ဥပမာ ကိုယ့္အရုပ္ ထြက္လာရင္တမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ္ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ရုပ္ႀကီးနဲ႔ေပၚလာရင္ တမ်ိဳးေပါ့။ အခုက သူ႔ဟာသူ ေရးခ်င္တာေရးထားတာ။
ေမး။ ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ နဝရတ္အေနနဲ႔ ျငင္းခ်င္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ သူကိုယ္တိုင္က အဲဒီလိုမ်ိဳး ဆိုေတာ့ အက်ံဳးမ၀င္ဘူး။ က်မက ေခါင္းထဲမွာလည္း မရွိဘူး။ ေသခ်ာလည္း မဖတ္ ျဖစ္ဘူး။ မိုးေဇၿငိမ္းဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာလို႔ ၾကားဖူးေနလို႔။ သူကိုလည္း မသိဘူး။ အခုလည္း ေပ်ာက္သြားပါၿပီ။ မေရးေတာ့ဘူး ထင္တယ္။
က်မကေတာ့ facebook မသံုးဘူး။ facebook ကို ဂရုလည္းမစိုက္ဘူး။ facebook ကို ဂရုစိုက္ရင္ မေလးရွားကား ဆိုတာလည္း ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ေျပတီဦးဆိုလည္း facebook ကိုေၾကာက္လို႔ မေလးရွားမွာ သြားရိုက္မယ့္ ကားကို မရိုက္ေတာ့ဘဲ ေရွာင္လိုက္တာ။ က်မကေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳးမရွိဘူး။ ကိုယ္ ဘာလုပ္တယ္ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ မူတည္တယ္။
ေမး။ ။ ဒါက စိုးျမတ္သူဇာရယ္၊ န၀ရတ္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္ကိုတင္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ က်န္တဲ့လူေတြပါ ပါေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ သူရဲ႕အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က အႏုပညာ သမားေတြကို ထိခိုက္ေစလိုလို႔ဆိုတာထက္၊ အရင္တုန္းက အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပိုင္းေတြမွာ ေလ်ာ့ရဲခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အဓိကညႊန္ျပခ်င္တာပါလို႔ ဆိုပါတယ္။
ေျဖ။ ။ အဲဒီလို လုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ တျခား မူးယစ္မႈေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ အမႈေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီတယ္ေလ။ ဒီဟာက အကယ္ဒမီ နီးလို႔ ဂယက္ရိုက္တယ္ ဆိုေတာ့ ေပၚျပဴလာျဖစ္သြားတာေပါ့။ တကယ္လို႔ အကယ္ဒမီၿပီးမွ ေရးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳး စဥ္းစားရမွာေပါ့။ အခုက သူလုပ္တာက တမ်ိဳး၊ ျဖစ္သြားတာက အကယ္ဒမီစာရင္း ၀င္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို သက္သက္ ေခ်ာက္တြန္းတာ၊ တေယာက္ေယာက္က လုပ္ႀကံတာလို႔ ထင္ေနၾကတာ။ အကယ္ဒမီနီးလုိ႔ တမင္သက္သက္ မနာလိုတဲ့ သူေတြက လုပ္ၾကတယ္လို႔ ျဖစ္သြားတာ။
ေမး။ ။ ဒီလိုကိစၥေတြ ျဖစ္လာေတာ့ အကယ္ဒမီအေပၚ ဒီဂယက္က ရိုက္ခတ္လာမယ္လို႔ ထင္သလား။
ေျဖ။ ။ မထင္မိဘူး။ အကယ္ဒမီဘုတ္အဖြဲ႕ ဆိုတာကလည္း ကိုယ့္အႏုပညာကို ၾကည့္ရမွာေလ။ ဒီ facebook က ဟာေတြကိုသာ လုိက္ေျပာေနမယ္ဆိုရင္ ဟိုတေန႔တုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရယ္၊ မစိုးႀကီးရယ္၊ က်မရယ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သမီးသံုးေယာက္ဆိုၿပီး တတန္းတည္း တက္လာတာရွိတယ္တဲ့။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုတက္လာတာ မေကာင္းဘူးေလ။ facebook မွာ ေရးတဲ့ဟာေတြကို က်မက ယံုလည္းမယံုဘူး။ လက္လည္းမခံဘူး။ သူ႔ဟာသူ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ ေရးတယ္လို႔ပဲ သတ္မွတ္ရမွာေပါ့ေနာ္။ သူ႔ကိုပဲ သြားေမးရမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္ကေန ဒီဟာေတြ ရလာတာလဲ။ ဒီဟာေတြရၿပီး ဘာလုပ္တာလဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ဘာလဲ။ အေခြထြက္လုိ႔ မ်က္ျမင္သက္ေသဆိုရင္ ေသခ်ာတယ္။ အခုဟာက ဘာမွ သက္ေသလည္း အခိုင္အမာမရွိဘူး၊ သူေရးခ်င္တာ ေရးထားတာေလ။ အစီအစဥ္လည္း မက်ဘူး၊ ေရးထားတာေတြက အေမးနဲ႔ အေျဖဆိုတာ ရွိရမွာေလ။ အေမးေတြတခုမွ မရွိဘဲနဲ႔ ေရးထားတဲ့ အတြက္ ဘာမွကို စိတ္ထဲ မရွိတာ။
ေမး။ ။ သူေရးထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအေပၚ န၀ရတ္ ျငင္းခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြရွိသလား။
ေျဖ။ ။ ဘာမွလည္း မဖတ္တဲ့အတြက္၊ ဘာမွလည္း ေခါင္းထဲမွာမရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာခ်င္ဘူး။
ေမး။ ။ န၀ရတ္ဆိုရင္ ကာရိုက္တာ ဆန္းဆန္းေလးေတြကို ရိုက္တဲ့သူအျဖစ္ သံုးသပ္မိတယ္။ တကယ္တမ္း ဇာတ္ကား တကားကို ေရြးခ်ယ္မယ္ဆိုရင္ ကာရိုက္တာ ထူးျခားမႈ၊ ဒါရိုက္တာအေပၚ ယံုၾကည္မႈ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ဇာတ္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပါ့၊ အဲဒီအခ်က္ေတြ ထဲကမွ ဘယ္ဟာကို ဦးစားေပးၿပီး ေရြးခ်ယ္ျဖစ္သလဲ။
ေျဖ။ ။ က်မက ဇာတ္လမ္းတခုရွိရင္ ဘယ္သူရိုက္မွာလဲ အရင္ၾကည့္တယ္။ ေျပာရရင္ ဒီ ဒါရိုက္တာက ကိုယ့္ေလာက္မွ လုပ္သက္မရွိဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ကိုျပန္ၿပီး အားကိုးတဲ့ ဒါရိုက္တာမ်ိဳးရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဇာတ္ညႊန္းေတြက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေျပာလိုက္ရတာ။ သူတို႔ေရးတာက အဆင္မေျပဘူး။ လူလိုမေျပာဘူး၊ သဘာ၀မက်ဘူးေပါ့။ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ က်မက ရိုက္ကြင္းေပၚမွာ ျပန္ျပင္တာ။ က်မက ဇာတ္ကို အရမ္းေလးစားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္လုပ္သမွ် ဘာလုပ္လုပ္ သေဘာေတြက်ၿပီးေတာ့ ဘာမွ၀င္မစြက္ဖက္တဲ့ ဒါရိုက္တာမ်ိဳးေတြ ဆိုရင္လည္း က်မ မႀကိဳက္ဘူး။ က်မအတြက္ ဒီထက္ ပိုၿပီး ေကာင္းေအာင္ သင္ေပးတဲ့ ဒါရိုက္တာမ်ိဳးဆိုရင္ ပိုသေဘာက်တယ္။
ေမး။ ။ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေလာကမွာ မင္းသမီးေစ်းကြက္မရွိဘူးလို႔ ထြန္းအိႁႏၵာဗိုက ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီလို အေျခအေနမွာ မင္းသမီးတလက္ အေနနဲ႔ အဲဒီလို ေၾကး (ဂ်ီး) မ်ားခြင့္ ရွိပါသလား။
ေျဖ။ ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မ မရိုက္ေတာ့တာ။ နာဂစ္မျဖစ္ခင္တုန္းက ေစ်းကြက္ရွိတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဂ်ီးမ်ားခြင့္ မရွိဘူး။ မင္းသမီး ေစ်းကြက္မရွိဘူး။ မင္းသားနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့သူဆိုရင္ ရိုက္ရတယ္ဆိုေတာ့ က်မလုပ္ခ်င္တဲ့ ဇာတ္ကို ေရြးရမွာ ေဘာင္က်ဥ္း သြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ ကုမၸဏီေထာင္ၿပီး ကိုယ္ရိုက္ခ်င္တဲ့ ဇာတ္ကားေတြ ရိုက္ျဖစ္သြားတာပါ။ အစကေတာ့ ဒီေလာကထဲက လံုး၀ကို ထြက္လိုက္ခ်င္တာ။ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ့္ပရိသတ္ အတြက္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ ရတဲ့ ဇာတ္ေတြကို လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ အခြင့္အေရးလည္း ရွိေသးတယ္။ အခြင့္အေရး မရွိေတာ့ရင္လည္း တမ်ိဳးေပါ့။ ပရိသတ္ ကလည္း ကိုယ့္ကိုစိတ္၀င္စားတယ္၊ ကိုယ့္မွာလည္း လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းကလည္း ရွိတယ္။ “တိမ္မင္းသမီး” ရိုက္ဖို႔ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ စဥ္းစားေသးတယ္။ က်မက မင္းသားေတြကိုလည္း မဖားတတ္ဘူး။ ေစ်းေတြကိုလည္း မင္းသမီးဆီက တ၀က္ေစ်းျဖတ္ ေသးတယ္ေလ။ ကိုယ့္ တန္ရာတန္ေၾကး မရတဲ့အျပင္၊ အ၀တ္အစား၊ မိတ္ကပ္ေတြ ျပင္ဆင္ရေတာ့ လံုး၀ မကိုက္ဘူးေလ။ ေျပာရရင္ ေစ်းကြက္ပ်က္တယ္ ဆိုရင္ မင္းသားကို တ၀က္ေလွ်ာ့ခိုင္းေလ။
ေမး။ ။ ျမန္မာျပည္မွာ မင္းသားေစ်းကြက္ ျဖစ္ေနၿပီး မင္းသားေတြေခၚတဲ့ မင္းသမီးကိုသာ ရိုက္ခိုင္းတာဆိုတဲ့ အျဖစ္အေပၚမွာေရာ န၀ရတ္အေနနဲ႔ ဘယ္လိုသံုးသပ္ခ်င္သလဲ။
ေျဖ။ ။ မင္းသားနဲ႔ ရိုက္တဲ့သူေတြက မင္းသားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူး။ ထုတ္လုပ္သူ ကိုယ္တိုင္ကိုက မင္းသားကို မလြန္ဆန္ ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတာ။ ပရိုဂ်ဴဆာက မင္းသားေနာက္ လိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံေနာက္ လိုက္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြကလည္း အႏုပညာသမား မဟုတ္ဘူး။ ဒါရိုက္တာ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေငြေရးေၾကးေရး ျပႆနာေၾကာင့္ မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီအႏုပညာလုပ္တဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကလည္း ခ်မ္းသာတာ ဆိုလို႔ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးရယ္ ပရိုဂ်ဴဆာရယ္ပဲ ရွိတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြအကုန္လံုးက မင္းသားကို ကပ္မွ ရိုက္ရမယ္ ျဖစ္ေနတယ္။
ေမး။ ။ ရုပ္ရွင္ေလာက တခုလံုးကို မင္းသားေတြ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္သလဲ။
ေျဖ။ ။ ဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္သလဲဆိုေတာ့ မတိုးတက္လို႔ေလ။ ရုပ္ရွင္ ေလာကက ေစ်းကြက္က က်ဥ္းက်ဥ္းေလး။ အျပင္လည္း မေဖာက္ထြက္ႏိုင္ ဘူးေလ။ ကမၻာကိုသြားခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ပိုက္ဆံေတြ အကုန္အက် ေတာ္ေတာ္ ခံႏိုင္ရမယ္။ ျမန္မာျပည္မွာက စီးပြားေရး ပရိုဂ်ဴဆာေတြဆိုရင္ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရတယ္။ ၃၆ လမ္း တလမ္းလံုးကို ေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ျပည့္သြားၿပီ။ ႏိုင္ငံျခားက ရင္ႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လာလုပ္မွာက်ေတာ့လည္း အရင္တုန္းက ေပးမလုပ္ဘူး။ သူမ်ားေတြက လာလုပ္ ခ်င္တယ္ဆိုရင္ က်မတို႔ အေနနဲ႔ ပူးေပါင္းမွရမွာ။ ျမန္မာျပည္ အေနနဲ႔က စက္ပိုင္းဆိုင္ရာ မတိုးတက္ဘူး။ ဘာမွလည္း အျမင္မရွိဘူး။ ဟိုမွာက ေက်ာင္းေတြ သင္တန္းေတြ အကုန္လံုး တက္ရတာ။ စက္ပိုင္း ဆိုင္ရာေတြကအစ နည္းပညာနဲ႔ ေသခ်ာ သင္ထားၿပီးသား။ ဒီမွာက မင္းသားကိုဖားရင္ ဒါရိုက္တာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာထလုပ္တဲ့ ဒါရိုက္တာေတြဆို နာမည္ေတာင္မၾကားဖူးဘူး။ ဟိုမွာက သင္တန္းေတြနဲ႔ တကယ္ကို ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ သြားတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဟိုကကားေတြနဲ႔ အရည္အခ်င္း ကြာတာေပါ့။ က်မတို႔ကို လာၿပီး အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြက ဆရာလုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ကုိ စီးတဲ့သူက ဘာလဲဆိုတာ သိတယ္ေလ။ ဘာခိုင္းလိုက္တယ္ ဆိုတာကို သိေနတယ္။
ေမး။ ။ န၀ရတ္ကို ဦးေက်ာ္ဟိန္းက တင္တဲ့မင္းသမီးလို႔ သိခဲ့ရေပမယ့္ အဲဒီလို ျဖစ္လာဖို႔ န၀ရတ္အေနနဲ႔ ေက်ာ္ဟိန္းကို လက္ကမ္းၿပီး အႏုပညာေလာကထဲ ၀င္လိုက္တာလား။ ေက်ာ္ဟိန္းက လက္ကမ္းၿပီး ေခၚခဲ့တာလား။
ေျဖ။ ။ က်မက ရုပ္ရွင္စရိုက္မယ္ ဆိုေတာ့ က်မအေမက ဘယ္မင္းသားနဲ႔ စရိုက္မလဲ ေမးတယ္။ က်မက ဒီေလာကကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ေဒြး၊ ေက်ာ္ဟိန္း ရွိမယ္။ ေဒြးနဲ႔ သြားရိုက္မယ္ဆိုရင္ က်မက ေဒြးတင္တဲ့ မင္းသမီးေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္း ကလည္း ေဒြးက စြံတယ္ေလ။ အဲဒီလိုေတြ အေျပာခံရမွာ။ တခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဦးေက်ာ္ဟိန္းက်ေတာ့ လံုး၀ရွင္းတယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက ဘုရားတရားေတြလည္း လုပ္ေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူရဲ႕ပညာက ပိုၿပီးရင့္က်က္တယ္။ ေဒြးကိုေတာင္ သူက တင္လာတာေလ။ ဒါရိုက္တာ အေနနဲ႔ကလည္း သူကိုယ္တိုင္ ရိုက္တယ္ဆုိေတာ့ ဦးေက်ာ္ဟိန္းနဲ႔က အသင့္ေတာ္ဆံုးပဲ ဆိုၿပီး လိုက္ရွာ ျဖစ္သြားတယ္။ ေက်ာ္ဟိန္းဆီသြားၿပီး သမီး ရုပ္ရွင္ရုိက္ခ်င္တယ္ သြားေျပာေတာ့ သူကေမးတယ္၊ ဘာလို႔ ရိုက္ခ်င္တာလဲတဲ့။ အိမ္က ရိုက္ခိုင္းလု႔ိလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူက ၀ါသနာပါလားလို႔ ေမးၿပီး က်မကို ထုိင္ဗ်ဴးတယ္။ က်မအေၾကာင္းေတြ ေျပာၿပီး မ်က္ရည္ ေပါက္ေပါက္က်ေအာင္ လုပ္တာ။ ေက်ာ္ဟိန္းကို က်မတို႔ကိုယ္တိုင္ ရိုက္ခ်င္တယ္လို႔ သြားကပ္ၿပီး ေျပာတာေပါ့။ ေက်ာ္ဟိန္းက သူတင္တဲ့ မင္းသမီး အရည္အခ်င္း ဘယ္ေလာက္ ရွိသလဲေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ န၀ရတ္ဆိုတဲ့ နာမည္ကိုလည္း သူက ႀကိဳက္သြားတယ္။ က်မက မ်ိဳးရိုးကလည္း ရွိေတာ့ သူက စမ္းရိုက္ ၾကည့္မယ္ေပါ့။ သံုးကားစမ္းရိုက္ေတာ့ သူ႔ၿခံထဲမွာ ကင္မရာစမ္းတယ္။ သူလုပ္ခိုင္းတဲ့ အိုက္တင္ေတြ လုပ္ေပါ့။ က်မက ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ့ မိန္းမ ေက်ာ္ဟိန္းႀကီးကို ျဖစ္လို႔။
ေမး။ ။ ရိုက္ကြင္းေတြမွာဆိုရင္ န၀ရတ္တို႔ မင္းသမီးျဖစ္ကာစကေတာ့ ေက်ာ္ဟိန္းတင္တဲ့ မင္းသမီးလည္း ျဖစ္တယ္၊အခုခ်ိန္မွာ တန္းတခုရွိေနတဲ့ မင္းသမီးလည္း ျဖစ္တယ္ ဆိုေတာ့ ျပႆနာ မရွိေလာက္ေပမယ့္၊ တျခားမင္းသမီးေတြ၊ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြကုိ အမ်ိဳးသားေတြက ထိကပါးရိကပါး ေျပာတာတို႔၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားတာတို႔ ျမင္ဘူးလား။
ေျဖ။ ။ ကိုယ္ကေတာ့ မႀကံဳဖူးဘူး။ အဲဒီလို ျဖစ္တာကလည္း ကိုယ္ေန၏တဲ့ အေပၚ မူတည္တာပဲ။ ဇာတ္ပို႔ဇာတ္ရံ တခ်ိဳ႕က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနတယ္၊ အသစ္ေတြလည္း အဲဒီလိုပဲ။ ကိုယ္ေနတက္ထိုင္တက္တဲ့ အေပၚမူတည္တယ္။ကိုယ္က လုပ္လို႔ ရရင္ေတာ့ ဘယ္သူမဆို လုပ္မွာပဲ။ မင္းသမီး အသစ္ဆိုရင္ ကိုယ္က ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ၊ ဇာတ္ကား ရိုက္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မင္းသားနဲ႔ သြားေရာေပါ့။ က်မကေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳး မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ကို ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ရိုက္ခဲ့တာ။ တခ်ိဳ႕ဆို လြဲမွားၿပီး ၀င္လာခဲ့တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး။ လြဲမွားၿပီး ဆိုတာက သရုပ္ေဆာင္ကို ၀ါသနာပါလို႔ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါက ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးေၾကာင့္ ကေလးမေလးေတြဟာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ပ်က္စီး ေနရတာ။ နာမည္ေက်ာ္ခ်င္တာနဲ႔ ပိုက္ဆံကို တဘက္တလမ္းက ရွာခ်င္ၾကတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ဖို႔ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ထည့္မယ္၊ နာမည္ထြက္ရင္ အျပင္မွာ ပိုၿပီးေတာ့ လုပ္စားလို႔ ေကာင္းတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီလို ေလာကက ၀င္လာတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဲဒီေတာ့ မိတ္ကပ္ လိမ္းၿပီးေတာ့ ရႈတင္သြား၊ ဗီဒီယို တကား ျဖတ္ေလွ်ာက္ ပါရင္လည္း မင္းသမီးလို႔ ေျပာလို႔ရတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သရုပ္ေဆာင္ ေကာင္း တေယာက္လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ မင္းသမီးနဲ႔ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းနဲ႔ မတူဘူး။ ျပည္သူက လက္ခံတဲ့ အႏုပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္း တေယာက္ဆိုတာ လြယ္လြယ္နဲ႔မရဘူး။
ေမး။ ။ တခန္းႏွစ္ခန္းရိုက္ရၿပီး မင္းသမီးျဖစ္သြားၿပီဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တပ္ဖို႔က သူတို႔အတြက္ ဘာအက်ိဳးအျမတ္မ်ား ရွိလို႔လဲ။
ေျဖ။ ။ တခ်ိဳ႕ကက်ေတာ့ နာမည္ႀကီးခ်င္တာ။ ဇာတ္လမ္းကိုလည္း စိတ္မ၀င္စားဘူး၊ က်မတို႔ ရိုက္တာလည္း လာမၾကည့္ဘူး။ ဇာတ္ကား ရိုက္တာ ေပၚပင္ေလး သူတို႔နာမည္ႀကီးရင္ အျပင္မွာ စီပြားေရးအရ စပြန္ဆာရွာမယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔လည္း လုပ္ခ်င္လို႔လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ စီပြားေရးအရပဲေလ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ၀င္လာတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ဆိုရင္ ဘယ္သူမွကို စစရာမလိုဘူး။ သူတို႔ကသြားၿပီး မင္းသားကို ကပ္မွာပဲ။ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္က ကိုယ့္စိတ္အေပၚ မူတည္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာ။ ကိုယ့္ခံယူခ်က္က တကယ္ သရုပ္ေဆာင္တတ္ ခ်င္တာလား၊ သရုပ္ေဆာင္ တတ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ဒါရိုက္တာေကာင္း တေယာက္ဆီ သြားရမယ္။ သင္တန္း ေသခ်ာတက္ရမယ္။ မင္းသားကို ကပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးျဖစ္သြားၿပီ။
ေမး။ ။ မင္းသား ေစ်းကြက္ျဖစ္ေနေတာ့ တခါတေလ ငါမင္းသမီးမျဖစ္ဘဲ၊ မင္းသား ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့လား ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္မိလား။
ေျဖ။ ။ မျဖစ္ဘူး။ မင္းသားက်ေတာ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ မင္းသမီးပဲ ႀကိဳက္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္က ဆံပင္ေတြလည္း ျပင္ခ်င္တယ္၊ အလွေတြလည္း ျပင္ခ်င္တယ္။ မင္းသမီးက ႏြဲ႕ႏြဲ႕ဆိုးဆိုး ဘယ္လိုအိုက္တင္လုပ္လုပ္ လုပ္လို႔ ရတယ္။ ေဘာျပားလည္း လုပ္တာပဲ၊ ေယာက်္ားပံုစံ ကားေတြလည္း ခဏခဏ ရိုက္ျဖစ္ပါတယ္။ မင္းသားက အေျခာက္ လုပ္ရင္ သိပ္ၾကည့္ မေကာင္းဘူးေလ။ မင္းသမီးရဲ႕ အားသာခ်က္က အလွျပင္လို႔ ရတယ္။ မင္းသား လုပ္ကြက္က နည္းတယ္။အက်ႌဆိုလည္း သူ သိပ္၀တ္လို႔မရဘူး။ ေယာက်္ားေလးက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တာ၀န္ယူရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ မိန္းကေလးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။
ေမး။ ။ အကယ္ဒမီ ဇာတ္ကား ေတြထဲမွာလည္း မင္းသမီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါတယ္ဆိုေတာ့ တကယ္လို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ မင္းသမီးေတြက ေစ်းကြက္တခုလို ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ ထင္လား။
ေျဖ။ ။ အဲဒါကေတာ့ မေျပာတက္ဘူး။ ဗီဒီယိုေလာကေတာင္ ပ်က္ေနတာဆိုေတာ့ေလ။ က်မထင္တာ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ဗီဒီယိုေလာကႀကီးကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ဖို႔မလြယ္ဘူး။ အခုဆို အင္တာနက္ေတြ၊ Sky Net ေတြပဲ ေရာက္ေနၾကတာ။ အလုပ္မရွိတဲ့သူေတြ အဲဒီမွာ ေရာက္ေနတာေတြ ၾကားေနရတယ္။မင္းသမီး ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ဦးေမာ့လာဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဦးေမာ့ခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ပိုက္ဆံထုတ္ ရုိက္မွပဲျဖစ္မယ္။
No comments:
Post a Comment