ျခေသၤ့တစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္းႏိုင္ငံ၌ တကၠစီ စီးျခင္း

(တစ္)
စင္ကာပူလို႔ ဆိုိလိုက္တာနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားလူငယ္လူရြယ္ အမ်ားအျပားတို႔ သြားရည္တမ်ား မ်ားက်ကာသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔၊ သြားၿပီး ပညာသင္ဖို႔၊ သြားၿပီး အေျခခ်ဖို႔၊ သြားၿပီး ေဆးကုဖို႔ အာ႐ုံက်ရာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံဆိုတာ အထင္ကရျဖစ္ၿပီးသားပါ။ ျခေသၤ့ ေခါင္းနဲ႔ ငါးကိုယ္ကို ဆက္ထားတဲ့ အ႐ုပ္ကို ႏိုင္ငံ့အမွတ္တံဆိပ္အ ျဖစ္ အမ်ားက သိရွိထားၿပီး ျဖစ္တဲ့ သည္ႏိုင္ငံေပါက္စကေလးဟာ မူလက တံငါရြာကေလးတစ္ရြာမွ် သာပါတဲ့။ တီးမားဆက္ (Tema-sek) ဆိုတဲ့ ရြာကေလးေပါ့။ တီး မားဆက္ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ Sea Town လို႔အဓိပၸာယ္ရတာေၾကာင့္ ပင္လယ္ ၿမိဳ႕ေတာ္လို႔ပဲ လြယ္လြယ္ဆိုလိုက္ ၾကပါစို႔ရဲ႕။

စင္ကာပူကို Singapura လို႔ လည္း အျပည့္အစံုေခၚခဲ့ၾကၿပီး အဲသည့္ စင္ကာပူရဆိုတဲ့ စကားလံုး ရဲ႕ အနက္ကက်ေတာ့ Lion City ပါ။ စင္ကာပူရဲ႕ ေရွးေဟာင္းဒ႑ာရီေတြထဲမွာ ျခေသၤ့နဲ႔ ငါးေပါင္းစပ္ ရာက ေမြးဖြားလာတဲ့ သားစဥ္ေျမး ဆက္တို႔က သည္ေျမ သည္ေရကို စိုးစံထိန္းသိမ္းလာခဲ့ၾကရပါ ေၾကာင္း ဆိုထားခဲ့တဲ့အတြက္ မာ လိုင္းယဲန္ (Merlion) လို႔ေခၚတဲ့ ျခေသၤ့ေခါင္းနဲ႔ ငါးကိုယ္တြဲစပ္ ထားတဲ့ အ႐ုပ္ကို စင္ကာပူရဲ႕ ေန ရာတိုင္းလိုလိုမွာ ေတြ႕ႏိုင္ၾကပါ တယ္။
မာလိုင္းယဲန္ (MerLion) ဆို တဲ့ စကားလံုးမွာ Mer က ပင္လယ္ (Sea) ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ၿပီး Lion ကေတာ့ အမ်ားသိျခေသၤ့ေပမို႔ ေရျခေသၤ့လို႔ပဲ ဆိုလိုက္ၾကပါစို႔ရဲ႕။
အဲသည့္ ျခေသၤ့တစ္ပိုင္း ငါး တစ္ပိုင္းၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ တကၠစီ စီးတဲ့အခါ ျမန္မာျပည္ကို သတိရ ခ်င္စရာပါ။
(ႏွစ္)
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ တကၠစီဇာတ္ လမ္းေတြကျဖင့္ အံ့မခန္းေတြ ခ်ည္းပါပဲ။
တကၠစီ စီးတဲ့အခါ မီတာနဲ႔ စီးၾကဖို႔ စီစဥ္လိုက္ၾကေသးေပ မယ့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းေတြ ပိတ္ဆို႔က်ပ္ခဲေနပံုက ကမၻာ့ဘယ္ေန ရာနဲ႔မွ ႏိႈင္းယွဥ္လို႔မရေအာင္ ျဖစ္ ေနခဲ့ရတဲ့အျပင္ သြားလိုရာကို ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲဆိုတာ ဘယ္သူကမွ ကံေသကံမတြက္ဆ လို႔ မရႏုိင္တာေၾကာင့္ မီတာစနစ္ အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ဘဲ ကားဆရာရဲ႕ ပါးစပ္ထဲက ထြက္ လာတဲ့ ေစ်းကိုသာ အတည္ယူၿပီး လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ ဆစ္ကာ ပိုင္းကာနဲ႔ ခရီးႏွင္ေနၾကရတဲ့အျဖစ္ပါ။
တကၠစီ စီးတဲ့အခါ လမ္းႀကံဳ ရင္ တင္မယ္ဗ်ာဆိုတဲ့ စကားက မၾကားခ်င္အဆံုးပါ။ သြားမယ့္ခရီး အကြာအေ၀းအတြက္ ခရီးသည္ တစ္ဦးဆီကေန ထိုက္တန္တဲ့ ေငြ ေၾကးကိုရၿပီး ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္တင္ဖို႔ စိတ္ကူး ရဲတာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က တကၠစီဆရာ ေတြပါ။ အထူးသျဖင့္ အေ၀းေျပး ဂိတ္လို ေနရာေတြ၊ ဘူတာ႐ုံေတြ၊ သေဘၤာဆိပ္ေတြမွာ လမ္းသင့္လို႔ ဆိုၿပီး တြဲတင္ၾကတဲ့အခါ တကယ္ လမ္းေၾကာင္းတူတာေတြလည္း ရွိ ပါရဲ႕။ ဟိုေကြ႕သည္ပတ္လိုက္ပို႔ ၾကရၿပီး တူခ်င္ေယာင္ ဇြတ္ေဆာင္ၾကရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြလည္း ရွိရဲ႕။ သြားလိုရာကို ျမန္ျမန္ေရာက္ ခ်င္တဲ့ ခရီးသည္မ်ား ခမ်ာသည္လိုပဲ ေအာင့္အည္းသည္းခံၿပီး စီးၾက ရရွာတာပါ။ တခ်ဳိ႕ကားဂိတ္ေတြ မွာဆိုရင္ ပြဲစားက ေခၚသြားၿပီး ကားတစ္စီးေပၚတင္ေပး၊ ခဏ ၾကာေတာ့မွ အဲသည့္ကားမဟုတ္ ေတာ့ျပန္ပါဘူးဆိုၿပီး ေနာက္ကား တစ္စီးဆီ ျပန္ေျပာင္းတင္ေပး။ ရပ္ေ၀းက လာခဲ့ရတဲ့ ခရီးသည္ ခမ်ာ ေယာက္ယက္ခတ္လို႔။
တခ်ဳိ႕တကၠစီဆရာေတြမ်ားက်ေတာ့ အိမ္ေရွ႕အထိ ပို႔ရမွာလား၊ လမ္းထဲ၀င္ေပးရမွာလားဆိုၿပီး ေမးတာမ်ဳိးရွိပါေသးတယ္။ မွတ္တိုင္အထိပဲ ပို႔ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ တကၠစီေမာင္းေနပါလိမ့္။ ဘတ္စ္ကားပဲ ေမာင္းပါေတာ့လား။
ကားေပၚပါလာတဲ့ ခရီးသည္က မိန္းကေလးလည္းျဖစ္၊ တစ္ ေယာက္တည္းလည္း ျဖစ္တဲ့အခါ မ်ဳိးမွာ မထိတထိေနာက္ေျပာင္ တာ၊ မဟုတ္တဲ့ လမ္းကေန ပတ္ ေမာင္းၿပီး ေသြးတိုးစမ္းတာမ်ဳိး လုပ္တဲ့ သူေတြကလည္း တကၠစီ ေလာကမွာ ပြလို႔ေပါ့။ ကားဆရာ က ကားေပၚမွာ လူပိုေခၚလာၿပီး ခရီးသည္ကို အႏုိင္က်င့္တာမ်ဳိး ေတြကလည္း မၾကာခဏၾကားရ တတ္တဲ့ သတင္းေတြေပါ့။
အျပန္အလွန္ေျပာရရင္ ခရီး သည္ဘက္က ဆိုးတာေတြက လည္း မၾကားခ်င္အဆံုးပါ။ ကား ဆရာကို အႏုိင္က်င့္ၿပီး လုတာ ယက္တာ၊ ခရီးဆံုးေတာ့မွ ပိုက္ဆံ တက္ယူလိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ျပန္ ဆင္းမလာေတာ့တာ၊ ကားေပၚ မွာ အရက္ေသာက္ေနတာ။
စင္ကာပူမွာ တကၠစီစီးတဲ့ အခါ အဲသည့္လို အျဖစ္အပ်က္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ဳိးေတြနဲ႔ အားလံုး ေျပာင္းျပန္ေဇာက္ထိုးပါ။
(သံုး)
စင္ကာပူက တကၠစီစနစ္က အားလံုးမီတာစနစ္ပါ။ သြားလိုရာ ကို တိတိက်က်ေျပာ၊ တိတိက်က် ပို႔ေဆာင္၊ မီတာကထြက္လာတဲ့ ေငြအတိုင္း တိတိက်က်ေပး ေဆာင္။ ရွင္းလင္းပါတယ္။
အပူပိုင္းႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ တကၠစီအားလံုးမွာ ေလေအးေပး စက္စနစ္ေကာင္းေကာင္းကို တပ္ ဆင္ထားပါတယ္။ ေအးျမေမႊး ႀကိဳင္လို႔။
တကၠစီေပၚမွာ အရက္၊ ဘီ ယာေသာက္လို႔ မရပါဘူး။ ေသာက္လက္စပုလင္းကိုေတာင္ ေျပာင္ ေျပာင္တင္းတင္း သယ္ေဆာင္ သြားလို႔ မရပါဘူး။ ဒ႐ိုင္ဘာနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေရွ႕ကခံုမွာထိုင္ရင္ ခါးပတ္ ပတ္ရပါတယ္။
အထူးျခားဆံုးကေတာ့ တကၠစီကို ခရီးသည္က တားခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ လွမ္းတား၊ ကားဆရာက ရပ္ ခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ ၀င္ရပ္၊ တင္ခ်င္ တဲ့သူကို တင္သြားဆိုတာမ်ဳိးလုပ္ လို႔ မရတာပါပဲ။ အစစအရာရာ တန္းစီၾကရတဲ့ စင္ကာပူမွာ တကၠစီ စီးျခင္းကိုလည္း တန္းစီၾကရပါတယ္။
အမ်ားသူငါ လူ၀င္လူထြက္ မ်ားတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ တကၠစီ ကေလးေတြ ၀င္ရပ္ဖို႔ ေနရာက ေလးေတြ လုပ္ေပးထားပါတယ္။ ခရီးသည္ေတြက အဲသည့္ ေနရာ ကေလးေတြမွာ ၀င္ၿပီး တန္းစီၾက ရတာပါ။ တကၠစီတစ္စီးထိုး၀င္ လာလိုက္၊ ေရွ႕ဆံုးမွာေရာက္ေန တဲ့ သူက သြားလိုရာကို ေျပာၿပီး ကားေပၚတက္သြားလိုက္။ ေနာက္ကားတစ္စီး၀င္လာလိုက္၊ ေရွ႕ဆံုးေရာက္ေနသူက ထိုနည္းလည္း ေကာင္း လုပ္လိုက္။
အထူးသျဖင့္ ေလဆိပ္လို ေနရာ၊ အေ၀းေျပးဂိတ္လို ေနရာ၊ ဧရာမေစ်းႀကီးေတြလို ေနရာ၊ ေဆး႐ုံလို ေနရာ၊ တကၠသိုလ္လို ေနရာေတြမွာ တကၠစီေတြ တန္း စီၿပီး ရပ္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ ခရီး သည္က ကားကို အစဥ္အတိုင္းပဲ ငွားစီးခြင့္ရွိပါတယ္။ ေနာက္ကား ကို ေက်ာ္ၿပီး ငွားလို႔မရပါဘူး။ ကားဆရာက မလုိက္ပါဘူး။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သာသာကေလး ရွိတဲ့ ကြၽန္းႏိုင္ငံ၊ ေနပူလိုက္၊ မိုးရြာ လိုက္ ဆီးႏွင္းတစ္ၿပိဳက္မွမက် ေဟမႏၲဆိုတာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ကြၽန္းႏိုင္ငံ၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသြား တို႔ ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကတဲ့ ကြၽန္း ႏိုင္ငံ၊ ေလယာဥ္ေတြ အုပ္လိုက္ ပ်ံဆင္းလာၾက အုပ္လိုက္ပ်ံတက္ သြားၾကနဲ႔ ကြၽန္းႏိုင္ငံ။
ေၾသာ္...ျခေသၤ့တစ္ပိုင္း ငါး တစ္ပိုင္းႏိုင္ငံမွာ တကၠစီ စီးရတာ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕စရာေကာင္းလြန္း လွပါဘိ။။
ေမာင္သာခ်ိဳ