တစ္ေန႔က အြန္လိုင္းမီဒီယာတစ္ခုက တပ္မေတာ္ရဲ႕ ကိုးကန္႔လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေၾကညာခ်က္
အေပၚ အျမင္သိခ်င္လို႔ အင္တာလာဗ်ဴးတယ္။ က်ေနာ္က သတင္းစာဆရာျဖစ္တဲ့အတြက္ သတင္းက်င့္ဝတ္အတိုင္း ႐ႈေထာင့္ႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ အျမင္ႏွစ္မ်ဳိးရွိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာၿပီး ႏွစ္ဖက္စလုံး နားလည္မႈ မလြဲေစႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္းတစ္ခုပါ ထည့္ေျပာလိုက္တယ္။ ဆိုလိုတာက ႏုိင္ငံတကာ စံႏႈန္းနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္တာရယ္၊ ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ အေျခအေနအေပၚမူတည္ၿပီး တစ္ဖက္က ၾကည့္ႏုိင္ျမင္ႏုိင္တဲ့ ႐ႈေထာင့္ရယ္ အေျခခံၿပီး လက္ေတြ႔လည္းက် ျဖစ္ႏုိင္ေခ်လည္းရွိတဲ့ နည္းလမ္းပါ တြဲေျပာလိုက္တယ္။ လာဗ်ဴးတဲ့ သတင္းေထာက္ကိုလည္း ေသခ်ာေျပာလိုက္တယ္။ ေျပာတာကို မွ်တေအာင္၊ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ ထည့္ေပးဖို႔။ သတင္းေထာက္ကေတာ့ ဟုတ္ကဲ့လို႔ ေျပာသြားတာပဲ။ တက္လာေတာ့ သူတို႔ လိုခ်င္တာပဲ ကြက္ယူၿပီး တစ္ဖက္သတ္ ေျပာထားတာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သတင္းသမားေတြ၊ သတင္းမီဒီယာေတြကိုယ္တုိင္ စိတ္ခံစားခ်က္သက္သက္နဲ႔ တစ္ဖက္သတ္ အဲလိုလုပ္ေနရင္ နကိုကတည္းက တစ္ဖက္က အျမင္ေစာင္းေနတာကို ဘယ္လိုလုပ္ တည့္ေအာင္ လုပ္ေပးလို႔ရေတာ့မလဲ။ ေနာက္တစ္ခါ အဲဒီမီဒီယာက အင္တာလာဗ်ဴးရင္ က်ေနာ္ ဘယ္ေျပာရဲေတာ့မလဲ။
က်ေနာ္ အဲဒီ သတင္းမီဒီယာကိုေျပာခ်င္တာက တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူလုပ္ခ်င္ရင္ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုခုကို ဒါမွမဟုတ္ အာဏာရအစိုးရကို တစ္ဖက္သတ္ ေဝဖန္ကန္႔ကြက္ခ်င္ရင္ အၿမဲတမ္းအတိုက္အခံလုပ္ေနခ်င္ရင္ သတင္းသမား
မလုပ္ပါနဲ႔။ ကိုယ္နဲ႔ စိတ္တူ၊ ကိုယ္တူ၊ အေရာင္အေသြးတူ၊ ခံစားခ်က္တူ၊ ရင္ခုန္သံခ်င္းတူတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းကိုဝင္ၿပီး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူအျဖစ္ေနပါ။ သတင္းသမားစစ္စစ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ သတင္းစာက်င့္ဝတ္ကို ေစာင့္ထိန္းလိုက္နာၿပီး တတ္ႏုိင္သေလာက္ ဘက္မွ်ေအာင္ သတင္းေဖာ္ျပရတယ္။
သတင္းအတတ္ပညာမွာကိုက သတင္းသမားတစ္ေယာက္က သတင္းတင္ျပတဲ့အခါ ကိုယ့္ရဲ႕ ႀကိဳက္ျခင္း၊ မႀကိဳက္ျခင္း စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ လိုခ်င္တဲ့ ႐ႈေထာင့္တစ္ခုကေန ကြက္ၿပီး သတင္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လူတစ္ေယာက္၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု၊ အစိုးရတစ္ရပ္၊ ပါတီတစ္ခုကို အမ်ားအျမင္ေစာင္းသြားေအာင္ တမင္ရည္ရြယ္ၿပီး မလုပ္ရဘူး။ ဒါ သတင္းသမားတိုင္း မျဖစ္မေန လိုက္နာရမယ့္ က်င့္ဝတ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာျပည္မွာ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ ကုိုယ္ေျပာခ်င္တာ၊ ကိုယ့္အယူအဆ၊ အျမင္႐ႈေထာင့္တစ္ခုကေန အထိုင္ခ်ၿပီး ဘက္လိုက္ၿပီး မမွ်တတဲ့ တင္ျပမႈေတြ၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္၊ တစ္ဖြဲ႔ကို အမ်ားအထင္လြဲသြားေအာင္၊ အထင္ႀကီးသြားေအာင္ တမင္ ႏွိမ္ခ်၊ ေျမႇာက္ပင့္ေပးတဲ့ လုပ္ႀကံ၊ ေလာ္ဘီ တင္ျပမႈေတြ အေတြ႔ရမ်ားလာတယ္။ ဒါကို သတင္းအတတ္ပညာထင္ေနရင္ေတာ့ သိပ္ကိုလြဲေနၿပီလို႔ေျပာရမယ္။ ဒါမ်ဳိးက မီဒီယာကို ကိုယ္က်ဳိး၊အတၱ၊ ကိုယ့္စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ လက္နက္လိုသုံးၿပီး တိုက္ခိုက္၊ ေျမႇာက္ပင့္ေပးေနတာပဲ။
က်ေနာ့္လိုပဲ က်န္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ အစိုးရအရာရွိေတြ၊ ကုမၸဏီ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုေရာ အဲလိုလုပ္ေနရင္ မီဒီယာအေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈက်သထက္က် သြားမွာေပါ့။ ယုံၾကည္မႈ မရွိရင္ ေလးစားမႈဘယ္လိုမွ မရႏုိင္ဘူး။ အဲဒါဆို အာဏာရွင္စနစ္တစ္ေလွ်ာက္လုံးကေန ဒီေန႔အထိ ပုံအဖ်က္ခံထားရတဲ့ မီဒီယာေတြအေပၚ အျမင္ေစာင္းတာေတြ၊ အထင္ေသးတာေတြ၊ ရန္လိုေနတာေတြက ဒီလို က်င့္ဝတ္နဲ႔ မညီတဲ့ သတင္းမီဒီယာအေယာင္ေဆာင္ေတြေၾကာင့္လည္း ပါတယ္။ ဒီႏုိင္ငံ၊ ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖတ္သန္းလာတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္း၊ အာဏာေတာက္ေလွ်ာက္ ယူလာခဲ့သူေတြရဲ႕ ေနာက္ေက်ာမလုံမႈ၊ အာဏာ၊ စည္းစိမ္ ကာကြယ္လိုမႈ၊ ေၾကာက္စိတ္ေတြနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းေတြကို အေျချပဳၿပီး တတ္ႏုိင္သေလာက္ သိကၡာရွိတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ပီသေအာင္ ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ေနတဲ့ သတင္းသမားေတြ၊ မီဒီယာေတြကို ဒီလို စိတ္ဒဏ္ရာသင့္ေနတဲ့ စုန္းျပဴး မီဒီယာ အေယာင္ေဆာင္ေတြ၊ အေထာက္အပံ့ေပးတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းအႀကိဳက္ တစ္ဖက္သတ္ ဝါဒျဖန္႔ေပး၊ လႈံ႕ေဆာ္ေသြးထိုးေပးၿပီး အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူအားလုံးကို ေဒါသနဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြဲမီးလို တစ္ေငြ႔ေငြ႔ေလာင္ၿမိဳက္ေနေအာင္ အဆုိးေတြကိုပဲ မီးေမာင္းထိုးေနတဲ့သူေတြ ရွိေနသမွ် က်ေနာ္တို႔ သတင္းမီဒီယာေလာကအေပၚ အထင္လြဲခံေနရဦးမွာပဲ။
ေနာက္တစ္ခါေတာ့ အဲဒီမီဒီယာမ်ဳိးကို က်ေနာ္ အင္တာဗ်ဴးလက္ခံဖို႔ ေတာ္ေတာ္ဝန္ေလးသြားၿပီလို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ လွန္ေထာင္းတဲ့ကိစၥက လြယ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ေလာကထဲမွာ ပိုဆိုးတာေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တာ၊ မုန္းတာ၊ ရန္လိုတာေတြကို ေၾကာက္ၿပီး
ေျပာသင့္ ေျပာထုိက္တာ မေျပာမိရင္ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ေတာင္ မလုံျဖစ္မွာပဲ စိုးတယ္။ အဲဒီအတြက္ က်ေနာ္ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ လွန္ေထာင္းရတယ္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ သတင္းသမားေတြ professional media နဲ႔ activist media, propaganda media ကြာျခားခ်က္ ကြဲျပားၾကပါေစ။ ျပည္သူလူထုအပါအဝင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ၊ အာဏာသုံးရပ္၊ အရပ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ တပ္မေတာ္န႔ဲ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြအားလုံးရဲ႕ ယုံၾကည္ေလးစားအပ္တဲ့၊ သိကၡာ သမာဓိရွိတဲ့ သတင္းသမားေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ သင္ယူေလ့လာအားထုတ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ တည္ေဆာက္ ျပဳျပင္ႏုိင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပး႐ုံမွ တစ္ပါး....။
ေက်ာ္မင္းေဆြ
အေပၚ အျမင္သိခ်င္လို႔ အင္တာလာဗ်ဴးတယ္။ က်ေနာ္က သတင္းစာဆရာျဖစ္တဲ့အတြက္ သတင္းက်င့္ဝတ္အတိုင္း ႐ႈေထာင့္ႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ အျမင္ႏွစ္မ်ဳိးရွိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာၿပီး ႏွစ္ဖက္စလုံး နားလည္မႈ မလြဲေစႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္းတစ္ခုပါ ထည့္ေျပာလိုက္တယ္။ ဆိုလိုတာက ႏုိင္ငံတကာ စံႏႈန္းနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္တာရယ္၊ ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ အေျခအေနအေပၚမူတည္ၿပီး တစ္ဖက္က ၾကည့္ႏုိင္ျမင္ႏုိင္တဲ့ ႐ႈေထာင့္ရယ္ အေျခခံၿပီး လက္ေတြ႔လည္းက် ျဖစ္ႏုိင္ေခ်လည္းရွိတဲ့ နည္းလမ္းပါ တြဲေျပာလိုက္တယ္။ လာဗ်ဴးတဲ့ သတင္းေထာက္ကိုလည္း ေသခ်ာေျပာလိုက္တယ္။ ေျပာတာကို မွ်တေအာင္၊ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ ထည့္ေပးဖို႔။ သတင္းေထာက္ကေတာ့ ဟုတ္ကဲ့လို႔ ေျပာသြားတာပဲ။ တက္လာေတာ့ သူတို႔ လိုခ်င္တာပဲ ကြက္ယူၿပီး တစ္ဖက္သတ္ ေျပာထားတာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သတင္းသမားေတြ၊ သတင္းမီဒီယာေတြကိုယ္တုိင္ စိတ္ခံစားခ်က္သက္သက္နဲ႔ တစ္ဖက္သတ္ အဲလိုလုပ္ေနရင္ နကိုကတည္းက တစ္ဖက္က အျမင္ေစာင္းေနတာကို ဘယ္လိုလုပ္ တည့္ေအာင္ လုပ္ေပးလို႔ရေတာ့မလဲ။ ေနာက္တစ္ခါ အဲဒီမီဒီယာက အင္တာလာဗ်ဴးရင္ က်ေနာ္ ဘယ္ေျပာရဲေတာ့မလဲ။
က်ေနာ္ အဲဒီ သတင္းမီဒီယာကိုေျပာခ်င္တာက တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူလုပ္ခ်င္ရင္ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုခုကို ဒါမွမဟုတ္ အာဏာရအစိုးရကို တစ္ဖက္သတ္ ေဝဖန္ကန္႔ကြက္ခ်င္ရင္ အၿမဲတမ္းအတိုက္အခံလုပ္ေနခ်င္ရင္ သတင္းသမား
မလုပ္ပါနဲ႔။ ကိုယ္နဲ႔ စိတ္တူ၊ ကိုယ္တူ၊ အေရာင္အေသြးတူ၊ ခံစားခ်က္တူ၊ ရင္ခုန္သံခ်င္းတူတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းကိုဝင္ၿပီး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူအျဖစ္ေနပါ။ သတင္းသမားစစ္စစ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ သတင္းစာက်င့္ဝတ္ကို ေစာင့္ထိန္းလိုက္နာၿပီး တတ္ႏုိင္သေလာက္ ဘက္မွ်ေအာင္ သတင္းေဖာ္ျပရတယ္။
သတင္းအတတ္ပညာမွာကိုက သတင္းသမားတစ္ေယာက္က သတင္းတင္ျပတဲ့အခါ ကိုယ့္ရဲ႕ ႀကိဳက္ျခင္း၊ မႀကိဳက္ျခင္း စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ လိုခ်င္တဲ့ ႐ႈေထာင့္တစ္ခုကေန ကြက္ၿပီး သတင္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လူတစ္ေယာက္၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု၊ အစိုးရတစ္ရပ္၊ ပါတီတစ္ခုကို အမ်ားအျမင္ေစာင္းသြားေအာင္ တမင္ရည္ရြယ္ၿပီး မလုပ္ရဘူး။ ဒါ သတင္းသမားတိုင္း မျဖစ္မေန လိုက္နာရမယ့္ က်င့္ဝတ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာျပည္မွာ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ ကုိုယ္ေျပာခ်င္တာ၊ ကိုယ့္အယူအဆ၊ အျမင္႐ႈေထာင့္တစ္ခုကေန အထိုင္ခ်ၿပီး ဘက္လိုက္ၿပီး မမွ်တတဲ့ တင္ျပမႈေတြ၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္၊ တစ္ဖြဲ႔ကို အမ်ားအထင္လြဲသြားေအာင္၊ အထင္ႀကီးသြားေအာင္ တမင္ ႏွိမ္ခ်၊ ေျမႇာက္ပင့္ေပးတဲ့ လုပ္ႀကံ၊ ေလာ္ဘီ တင္ျပမႈေတြ အေတြ႔ရမ်ားလာတယ္။ ဒါကို သတင္းအတတ္ပညာထင္ေနရင္ေတာ့ သိပ္ကိုလြဲေနၿပီလို႔ေျပာရမယ္။ ဒါမ်ဳိးက မီဒီယာကို ကိုယ္က်ဳိး၊အတၱ၊ ကိုယ့္စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ လက္နက္လိုသုံးၿပီး တိုက္ခိုက္၊ ေျမႇာက္ပင့္ေပးေနတာပဲ။
က်ေနာ့္လိုပဲ က်န္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ အစိုးရအရာရွိေတြ၊ ကုမၸဏီ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုေရာ အဲလိုလုပ္ေနရင္ မီဒီယာအေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈက်သထက္က် သြားမွာေပါ့။ ယုံၾကည္မႈ မရွိရင္ ေလးစားမႈဘယ္လိုမွ မရႏုိင္ဘူး။ အဲဒါဆို အာဏာရွင္စနစ္တစ္ေလွ်ာက္လုံးကေန ဒီေန႔အထိ ပုံအဖ်က္ခံထားရတဲ့ မီဒီယာေတြအေပၚ အျမင္ေစာင္းတာေတြ၊ အထင္ေသးတာေတြ၊ ရန္လိုေနတာေတြက ဒီလို က်င့္ဝတ္နဲ႔ မညီတဲ့ သတင္းမီဒီယာအေယာင္ေဆာင္ေတြေၾကာင့္လည္း ပါတယ္။ ဒီႏုိင္ငံ၊ ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖတ္သန္းလာတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္း၊ အာဏာေတာက္ေလွ်ာက္ ယူလာခဲ့သူေတြရဲ႕ ေနာက္ေက်ာမလုံမႈ၊ အာဏာ၊ စည္းစိမ္ ကာကြယ္လိုမႈ၊ ေၾကာက္စိတ္ေတြနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းေတြကို အေျချပဳၿပီး တတ္ႏုိင္သေလာက္ သိကၡာရွိတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ပီသေအာင္ ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ေနတဲ့ သတင္းသမားေတြ၊ မီဒီယာေတြကို ဒီလို စိတ္ဒဏ္ရာသင့္ေနတဲ့ စုန္းျပဴး မီဒီယာ အေယာင္ေဆာင္ေတြ၊ အေထာက္အပံ့ေပးတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းအႀကိဳက္ တစ္ဖက္သတ္ ဝါဒျဖန္႔ေပး၊ လႈံ႕ေဆာ္ေသြးထိုးေပးၿပီး အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူအားလုံးကို ေဒါသနဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြဲမီးလို တစ္ေငြ႔ေငြ႔ေလာင္ၿမိဳက္ေနေအာင္ အဆုိးေတြကိုပဲ မီးေမာင္းထိုးေနတဲ့သူေတြ ရွိေနသမွ် က်ေနာ္တို႔ သတင္းမီဒီယာေလာကအေပၚ အထင္လြဲခံေနရဦးမွာပဲ။
ေနာက္တစ္ခါေတာ့ အဲဒီမီဒီယာမ်ဳိးကို က်ေနာ္ အင္တာဗ်ဴးလက္ခံဖို႔ ေတာ္ေတာ္ဝန္ေလးသြားၿပီလို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ လွန္ေထာင္းတဲ့ကိစၥက လြယ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ေလာကထဲမွာ ပိုဆိုးတာေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တာ၊ မုန္းတာ၊ ရန္လိုတာေတြကို ေၾကာက္ၿပီး
ေျပာသင့္ ေျပာထုိက္တာ မေျပာမိရင္ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ေတာင္ မလုံျဖစ္မွာပဲ စိုးတယ္။ အဲဒီအတြက္ က်ေနာ္ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ လွန္ေထာင္းရတယ္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ သတင္းသမားေတြ professional media နဲ႔ activist media, propaganda media ကြာျခားခ်က္ ကြဲျပားၾကပါေစ။ ျပည္သူလူထုအပါအဝင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ၊ အာဏာသုံးရပ္၊ အရပ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ တပ္မေတာ္န႔ဲ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြအားလုံးရဲ႕ ယုံၾကည္ေလးစားအပ္တဲ့၊ သိကၡာ သမာဓိရွိတဲ့ သတင္းသမားေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ သင္ယူေလ့လာအားထုတ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ တည္ေဆာက္ ျပဳျပင္ႏုိင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပး႐ုံမွ တစ္ပါး....။
ေက်ာ္မင္းေဆြ
No comments:
Post a Comment