အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ စမၼာၿမိဳ႕အနီး ဂဂၢရာ အမည္ ရွိတဲ့ေရကန္ရဲ႕အနီးမွာဘုရားရွင္က-
``သာရိပုတၱရာ မွန္တယ္။ ေပးလွဴတဲ့အလွဴဒါနဟာ ရံခါ အက်ဳိးႀကီးၿပီးရံခါအက်ဳိးမႀကီးျဖစ္တတ္တယ္´´လို႕မိိန္
႕ေတာ္မူတယ
``အရွင္ဘုရား အလွဴရဲ႕အက်ဳိးဟာ ဘယ္အတြက္ ရံခါ အက်ဳိးႀကီးၿပီး ဘယ္အတြက္ရံခါ အက်ဳိးမႀကီးျဖစ္ ရပါ သလဲ´´လို
(၁) ငဲ့ကြက္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၂) ေႏွာင္ဖြဲ႕အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၃) သိုမွီးျခင္းကို ငဲ့ကြက္လွ်က္ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၄) အလွဴရဲ႕အက်ဳိးကို ေနာက္ဘ၀ ခံစားရမွာပဲလို႕ရည္ရြယ္ၿပီး အလွဴကိုေပးတယ္။ အဲဒီအလွဴရွင္ဟာ ကြယ္လြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္ နတ္ျဖစ္ျခင္းဆိုတဲ့အက်ဳိးကို ခံစားႏုိင္ခြင့္ရွိတယ္။
သူ႕အက်ဳိးေပးကုန္သြားလွ်င္ ေအာက္ဘံုသို႕ျပန္က်လိမ့္မယ္။
သာရိပုတၱရာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့-
(၁) ငဲ့ကြက္ျခင္းမရွိဘဲ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၂) ေႏွာင္ဖြဲ႕တဲ့ စိတ္မရွိဘဲ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၃) သိုမွီးျခင္းကို မငဲ့ကြက္ဘဲ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၄) ေနာက္ဘ၀ဆိုတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ရဲ႕ အေထာက္အပံ့အတြက္ မဟုတ္ပါဘဲအလွဴေပးျခင္းဟာ
ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့တရားျဖစ္
(၅) မိဘ႐ုိးရာေရွးအခါက ျပဳခဲ့တဲ့တရားမို႕ မိဘဘိုးဘြားတို႕ရဲ႕အစဥ္ကိုမပ်က္
(၆) ရဟန္းဆိုတာ လူတို႕လို၀မ္းေရးအတြက္အျခားအလုပ
အျခားအလုပ္မ်ဳိးလုပ္ကိုင္ခြင့္ရ
(၇) အလွဴရွင္ႀကီးေတြကို အားက်ၿပီးေတာ့လည္း ေပးလွဴတတ္ၾကတယ္။
(၈) အလွဴေပးတယ္ဆိုတာဟာ စိတ္ကိုၾကည္လင္ေစတယ္။ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္စရာျဖစ္တယ္လို႕ ယူဆၿပီး ေပးလွဴတာ လည္းရွိတယ္။
(၉) သမထ၊ ၀ိပႆနာစိတ္ရဲ႕ အဆင္တန္ဆာျဖစ္ေအာင္ အၿခံအရံျဖစ္ေအာင္အေထာက္ အပံ့ျဖစ္ေအာင္ေပးလွဴ တာ လည္းရွိတယ
အဲဒီလို အသီးသီးေသာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြႏွင့္ ေပးလွဴၾကရာမွာ႐ုပ္နာမ္ကို ငဲ့ကြက္ျခင္း စသည္မရွိဘဲ သမထ ၀ိပႆနာ စိတ္ရဲ႕အဆင္တန္ဆာျဖစ္ေအာင္ ေပးလွဴခဲ့လွ်င္ ထိုအလွဴဒါနဟာ ဘံုအားျဖင့္ျဗဟၼာ ဘံုေရာက္ေအာင္အ
``ခ်စ္သားသာရိပုတၱရာအလွဴဒါနရဲ႕အက်ဳိးႀကီးျခင္းမႀကီးျခင္းဟာဤလိုေပးလွဴသူရဲ႕"စိတ္ဓါတ္"ကြာျခားမႈေၾကာင့္ျဖစ္ တယ္။´´
(ထီးခ်ဳိင့္ၿမိဳ႕ တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဒါနဟူသည္မွ-)
``အရွင္ဘုရား အလွဴရဲ႕အက်ဳိးဟာ ဘယ္အတြက္ ရံခါ အက်ဳိးႀကီးၿပီး ဘယ္အတြက္ရံခါ အက်ဳိးမႀကီးျဖစ္ ရပါ သလဲ´´လို
(၁) ငဲ့ကြက္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၂) ေႏွာင္ဖြဲ႕အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၃) သိုမွီးျခင္းကို ငဲ့ကြက္လွ်က္ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၄) အလွဴရဲ႕အက်ဳိးကို ေနာက္ဘ၀ ခံစားရမွာပဲလို႕ရည္ရြယ္ၿပီး အလွဴကိုေပးတယ္။ အဲဒီအလွဴရွင္ဟာ ကြယ္လြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္ နတ္ျဖစ္ျခင္းဆိုတဲ့အက်ဳိးကို ခံစားႏုိင္ခြင့္ရွိတယ္။
သူ႕အက်ဳိးေပးကုန္သြားလွ်င္ ေအာက္ဘံုသို႕ျပန္က်လိမ့္မယ္။
သာရိပုတၱရာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့-
(၁) ငဲ့ကြက္ျခင္းမရွိဘဲ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၂) ေႏွာင္ဖြဲ႕တဲ့ စိတ္မရွိဘဲ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၃) သိုမွီးျခင္းကို မငဲ့ကြက္ဘဲ အလွဴကိုေပးတယ္။
(၄) ေနာက္ဘ၀ဆိုတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ရဲ႕ အေထာက္အပံ့အတြက္ မဟုတ္ပါဘဲအလွဴေပးျခင္းဟာ
ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့တရားျဖစ္
(၅) မိဘ႐ုိးရာေရွးအခါက ျပဳခဲ့တဲ့တရားမို႕ မိဘဘိုးဘြားတို႕ရဲ႕အစဥ္ကိုမပ်က္
(၆) ရဟန္းဆိုတာ လူတို႕လို၀မ္းေရးအတြက္အျခားအလုပ
အျခားအလုပ္မ်ဳိးလုပ္ကိုင္ခြင့္ရ
(၇) အလွဴရွင္ႀကီးေတြကို အားက်ၿပီးေတာ့လည္း ေပးလွဴတတ္ၾကတယ္။
(၈) အလွဴေပးတယ္ဆိုတာဟာ စိတ္ကိုၾကည္လင္ေစတယ္။ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္စရာျဖစ္တယ္လို႕ ယူဆၿပီး ေပးလွဴတာ လည္းရွိတယ္။
(၉) သမထ၊ ၀ိပႆနာစိတ္ရဲ႕ အဆင္တန္ဆာျဖစ္ေအာင္ အၿခံအရံျဖစ္ေအာင္အေထာက္ အပံ့ျဖစ္ေအာင္ေပးလွဴ တာ လည္းရွိတယ
အဲဒီလို အသီးသီးေသာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြႏွင့္ ေပးလွဴၾကရာမွာ႐ုပ္နာမ္ကို ငဲ့ကြက္ျခင္း စသည္မရွိဘဲ သမထ ၀ိပႆနာ စိတ္ရဲ႕အဆင္တန္ဆာျဖစ္ေအာင္ ေပးလွဴခဲ့လွ်င္ ထိုအလွဴဒါနဟာ ဘံုအားျဖင့္ျဗဟၼာ ဘံုေရာက္ေအာင္အ
``ခ်စ္သားသာရိပုတၱရာအလွဴဒါနရဲ႕အက်ဳိးႀကီးျခင္းမႀကီးျခင္းဟာဤလိုေပးလွဴသူရဲ႕"စိတ္ဓါတ္"ကြာျခားမႈေၾကာင့္ျဖစ္ တယ္။´´
(ထီးခ်ဳိင့္ၿမိဳ႕ တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဒါနဟူသည္မွ-)
No comments:
Post a Comment