၁၇ ရာစုႏွစ္မွစၿပီး ယေန႔နားလည္လာၾကတဲ့ အဓိပၸာယ္မ်ိဳး စတင္ကူးေျပာင္းလာခဲ့ပါတယ္။ Nation-State ဆိုတာလူထု (Nation) နဲ႔ အစိုးရဖြဲ႕စည္းမႈ (State) အစုအေပါင္းျဖစ္ကာ အတိုေကာက္ အေနနဲ႔Nationလို႔ ယေန႔တိုင္ နားလည္သံုးႏႈန္းေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံသား ဆိုတာ ႏိုင္ငံ တစ္ခုမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကသူမ်ားလို႔ ေယဘုယ် နားလည္ႏိုင္ေပမယ့္ အ့ဲဒီႏိုင္ငံကျပ႒ာန္း ထားတဲ့ ႏိုင္ငံသားျပဳမႈဥပေဒနဲ႔ ညီညြတ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ လက္တင္ဘာသာ က ဆင္းသက္လာတဲ့ ၿမိဳ႕ျပ(City) ၌ ေနထိုင္ၾကသူကုိ ႏိုင္ငံသား (Citizen)လို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၇၈၉ ခုႏွစ္ ျပင္ သစ္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲ့ဒီအယူအဆ အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲလာၿပီး ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းေၾကာင္း၊ ေဒသလကၡဏာေတြပါ၀င္တဲ့ အယူအဆဟာ ႏိုင္ငံသားဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကုိ ပိုေလးနက္လာေစခဲ့ကာ အျခား ႏိုင္ငံေတြကုိ ပ်ံ႕ႏွ႔ံသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ႏို္င္ငံ တစ္ႏိုင္ငံအတြင္း ေနထိုင္ေသာသူ၊ သို႔မဟုတ္ ျပည္ပတြင္ ေနထိုင္ေသာ္လည္း အဲ့ဒီႏိုင္ငံက အသိအမွတ္ျပဳသူျဖစ္ရင္ ႏိုင္ငံသားလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ တစ္စံုတစ္ရာအားေကာင္းတဲ့ အစုိးရတစ္ရပ္ရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အားေကာင္းတဲ့အစိုးရ တစ္ရပ္မရွိတဲ့ႏို္င္ငံဟာ ၿပိဳကြဲသြားမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္ကာလကုိေလ့လာၾကည့္လ်င္ ဆိုမာလီယာႏိုင္ငံဟာ အင္အားေကာင္းတဲ့အစိုးရမရွိတာေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္မႈပ်က္ျပားၿပီး အျခားႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စြက္ဖက္မႈကုိ ေကာင္းစြာခံေန ရသလို ထုိင္းႏိုင္ငံမွာျဖစ္ပြားေနတဲ့ ပဋိပကၡေတြဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအတြက္ သင္ခန္းစာယူစရာေတြပဲျဖစ္ ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အစိုးရအင္အားခ်ိနဲ႔ခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းေရးရာကိစၥရပ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာေရးရာ ကိစၥရပ္ေတြ မွာ အခက္အခဲေတြ႕ရတတ္တဲ့ သာဓကေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
ခတ္သစ္အစိုးရတစ္ရပ္ရဲ႕လုပ္ငန္းဟာ ျပည္သူမ်ားေကာင္းစြာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေရး၊ တည္ၿငိမ္ေရး၊ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ၊ လူမႈသာယာ၀ေျပာေရးတို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံဟာ ဒီရည္မွန္းခ်က္ေတြကို
ေကာင္းေကာင္းထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရမည့္အျပင္ ခိုင္မာစြာရပ္တည္ႏိုင္ရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုတာဟာလည္း အုပ္စိုးသူအစိုးရနဲ႔ ျပည္သူေတြၾကားက သေဘာတူညီခ်က္တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ အဲ့ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ေၾကးမံုျပင္ပဲျဖစ္တယ္လို႔ အမွတ္အသားျပဳခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ႏို္င္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကုိ ေရးဆြဲရာမွာ အဲဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန၊ ပထမဝီအေနအထား၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ႏိုင္ငံတြင္းေနထိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးစုမ်ားရဲ႕အေျခအေန၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး စတာေတြကုိ အတတ္ႏိုင္ဆံုးအံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ ေရးဆြဲၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာလည္း ေခတ္အခါ အလိုက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔လက္ရွိက်င့္သံုး ေနေသာ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ
ဥပေဒ( ၂၀၀၈ ) တို႔ကုိ ျပ႒ာန္းခဲ့ရပါတယ္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကုိ ေရးဆြဲရာမွာ တိုေတာင္းတဲ့ကာလအတြင္း
ေရးဆြဲရတာမဟုတ္ပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ မ်ားစြာေသာ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားကုိယ္စားလွယ္ေတြက အမ်ိဳးသားညီလာခံကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္တက္ေရာက္၍ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔အခ်ိန္အခါဟာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲေဆာင္ရြက္မယ့္ ကာလကုိတစ္ျဖည္းျဖည္းခ်ဥ္းကပ္လာတာႏွင့္အမွ် ပါတီေခါင္းေဆာင္ ေတြ သမၼတျဖစ္ခြင့္ရရွိေရးအတြက္ ပုဒ္မ (၄၃၆)နဲ႔ ပုဒ္မ (၅၉)စ ကုိ ျပင္ဆင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုမႈ၊ လႈံ႕ေဆာ္မႈ၊ ဆႏၵျပ မႈေတြ ျပဳလုပ္ေနၾကတာေတြ ့ရပါတယ္။ အျခားတစ္ဖက္မွ အင္အားစုမ်ားကလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကုိ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အတြက္ ဒီဥပေဒေတြကုိ မျပင္သင့္ေၾကာင္း ျပည္သူ႔ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ေနၾက တာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ အိမ္နီးခ်င္း တရုတ္၊ အိႏိၵယႏိုင္ငံေတြက လူဦးေရေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတြင္းသို႔ တရားမ၀င္နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္၀င္ေရာက္ေနထိုင္မႈ မ်ားျပားတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ပုဒ္မ (၅၉)စ ပါ သမၼတ အရည္အခ်င္းကုိ ျပင္ဆင္မယ္ဆိုပါက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ မူရင္းတိုင္းရင္းသားနဲ႔ ႏိုင္ငံသားမဟုတ္သူတို႔ တိုင္းျပည္ကုိ ဦးေဆာင္ကြပ္ကဲခြင့္ရရွိသြားႏိုင္ၿပီး ႏိုင္ငံရဲ႕ကံၾကမၼာဟာ မေတြး၀ံ့စရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အရွည္ေမွ်ာ္ေတြးတတ္တဲ့ အႀကီးအကဲေတြက ေရွးယခင္ကပင္ ဒီဥပေဒကုိ ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းခဲ့ တာျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနဟာလည္း လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေမွ်ာ္မွန္း ခဲ့တဲ့အတိုင္း တရုတ္နဲ႔အိႏိၵယတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ အေရွ႕နဲ႔အေနာက္က အၿပိဳင္အဆိုင္ျဖတ္သန္း၀င္ေရာက္ကာ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အခ်က္အျခာေနရာေတြကုိ တိုးခ်ဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ျပဳလုပ္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးေလာကမွာ တရုတ္နဲ႔ ကုလားက ဦးေဆာင္ေနသလို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးေလာကန႔ဲ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကုိရယူဖို႔ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းလာမွာမလြဲဧကန္ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈတြင္ မည္သည့္ျမန္မာႏိုင္ငံသား တိုင္းရင္းသားတစ္ဦးကုိမွ် ကန္႔သတ္ထား လိုျခင္းမရွိေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က မတ္လ ၂၉ ရက္က ရန္ကုန္တိုင္းအစိုးရရံုး လႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အအံုမွာျပဳလုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတနဲ႔
ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ေတြ႕ဆံုပြဲမွာ ထပ္မံေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ပုဒ္မ(၅၉)စ နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တစ္ေယာက္ထဲကုိ ရည္ရြယ္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ
သက္ေသျပမႈတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ လြတ္လပ္ေရးမရမီကာလကပင္ ယေန႔တိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရး စနစ္မ်ားစြာကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးၿပီးႏိုင္ငံျခားတိုင္ျပည္မ်ားရဲ႕ ၾသဇာ
လႊမ္းမိုးမႈခံရခ်ိ္န္မ်ားမွာ ၎တို႔ရဲ႕အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ ႏိုင္ငံအတြင္းရွိ
ႏိုင္ငံသားေတြကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသြးကြဲေအာင္ျပဳလုပ္ၿပီး ၎တို႔အလိုက် ကြပ္ကဲမႈယူႏိုင္ေရး ႀကိဳး ပမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာလည္း ၿဗိတိသွ်အစိုးရရဲ႕ တစ္ဖက္လွည့္ ေကာက္က်စ္တဲ့အစီအမံေအာက္မွာ ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္လုပ္ႀကံေစၿပီးထက္ျမတ္တဲ့
ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈကုိ အဆံုးသတ္ျခင္းခံခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံကုိခ်စ္ေသာ ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ လြတ္လပ္ေရးကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ဆႏၵျပင္းျပ တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားဟာ ေခတ္သစ္ကုိလိုနီကုိ ျပန္လည္အသက္သြင္းလိုတဲ့ တိုင္းတစ္ပါးသား တို႔ရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈကုိ ကာကြယ္တဲ့ဥပေဒေတြျဖစ္ေသာ ပုဒ္မ(၅၉)စနဲ႔ ပုဒ္မ (၄၃၆)တို႔ကုိ စစ္မွန္တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္၊ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ဆက္လက္ကာကြယ္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
စိုင္းထက္တင္
No comments:
Post a Comment