“ေပးဆပ္မႈကုသိုလ္အျပည့္နဲ႕ ျမင့္ျမတ္နိမ့္က်တဲ့ ဘ၀ အမွတ္တရ...”

တစ္ရက္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ ညေနဘက္ က်ဴရွင္ဆင္းေတာ့ တပ္လိုင္းခန္းထဲမွာ အိမ္နီး ခ်င္း သူငယ္ခ်င္း ညီမေလးရဲ ေဖေဖ ပင္လယ္ျပင္ လံုျခံဳေရး စစ္ဆင္ေရးမွာ မုန္တိုင္းအရမ္း ထန္ေန တဲ့ အခ်ိန္ ရဲေဘာ္မ်ားနဲ႕အတူ သေဘၤာအေျခအေနထြက္ ၾကည့္ရင္း Life Jacket ၀တ္ထား ပါလက္ ပင္လယ္ႀကီးရဲ႕ ၀ါးမ်ိဳျခင္းကို ခံလိုက္ရတယ္။ တစ္ပတ္ၾကာတဲ့အထိ ရွာမရ။ အဲဒီ ဆရာႀကီးအတြက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြလုပ္က်ေပါ့ စစ္တပ္ထံုးစံအတိုင္း ၂ပတ္က်ေတာ့ တပ္ေျပးေၾကျငာ ေပးျခင္း ခံရေသးတယ္။ တစ္လျပည့္မွ ပင္လယ္ျပင္ တစ္ေနရာမွာ အေလာင္းကိုေတြ႕တယ္။ ယူနီေဖာင္း ရာထူးနဲ႕ Life Jacket ကိုၾကည့္ၿပီး အေလာင္းကို အတည္ျပဳရတယ္။ ရုပ္က ဖမ္းမရေတာ့ဘူး။ က် ဆံုးေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ တပ္မိသားစုေတြမွာသိပ္ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ကမိသားစုတစ္စုအပူကို  ေနာက္ က်န္တဲ့မိသားစုေတြက ကိုယ့္အပူလို႕ မွ်ေ၀ခံစား စာနာေပးက်ျခင္းပဲ။ စျဖစ္တဲ့ေန႕ကတည္းက ရက္ လည္ အလွဴအတန္းလုပ္ၿပီးသည္အထိ သူတို႕မိသားစုနဲ႕အတူ အေဖာ္လုပ္ေပးက်တယ္။ ကိုယ့္ အိမ္က ရွိတာေလး ကိုယ္ယူလာၿပီး ပူေဆြးေနတဲ့ မိသားစုကို ထမင္းခ်က္ ေရခပ္စရာပင္မလိုေအာင္ ၀ိုင္းလုပ္ေပးက်တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလဲ အဲဒီညီမေလးနဲ႕ အတူကစား အတူစားက် အတူ ေက်ာင္း သြားက်တယ္။ ခုခ်ိန္ထိ အဲဒီညီမေလး အိမ္ေထာင္က် ကေလးေတြရ တာေတာင္ သူႏွင့္ သူအမ်ိဳးသားက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို အစ္ကိုႀကီးလို ရိုေသ ခ်စ္ခင္ရွာက်တယ္။ ဆံုးမတာ နာယူ တယ္။ ႏိုင္သေလာက္ အျပန္အလွန္ ေမတၱာနဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္က်တယ္.....။

ေနာက္တစ္ေယာက္က အေဖ့တပည့္ ဘြဲ႕ရ ဒုတပ္ၾကပ္ကေလး ဗိုလ္သင္တန္းေျဖဖို႕ သတင္းမ ပို႕ ခင္ ေနာက္ဆံုး စစ္ဆင္ေရး ပင္လယ္ျပင္မွာ တရားမ၀င္ သေဘၤာ စစ္ေဆး စဥ္ တစ္ဘက္ရန္သူက အတင္း၀င္လံုး ဓါးနွင့္ ခုတ္ရင္ ရန္သူေရာ စစ္သည္ပါ လံုးေထြးရင္း ပင္လယ္ထဲ ျပဳတ္က်သြားၿပီး ရန္သူကို အေသမိေပမယ့္ စစ္သည္ကိုေတာ့ ခုထိ ရွာမရခဲ့။ သူ႕အစ္ကိုနဲ႕ မိဘေတြလိုက္လာေတာ့ အေဖက ေစာင့္ေရွာက္ ကူညီၿပီး လိုတာ ေတြလိုက္လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ သူတဖြဖြေျပာေနတဲ့ သူရည္ မွန္းခ်က္ေလး ပ်က္သြား ရရွာတယ္ဆိုတာကို အေဖက မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ သူ႕တပည့္ သားေလး တစ္ေယာက္လို လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ျပန္ေျပာဖူးတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ အရပ္ဘက္က သူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းတို႕စစ္တပ္မွာ စစ္သားတင္ မဟုတ္ဘူး တပ္မိသားစုကိုပါ Brain Wash လုပ္ထားတာတဲ့။ တကယ္တမ္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အညတရ စစ္သားဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးေလာကသားေတြလို မဟုတ္ဘူး။ လူမသိဘူး။ သူ၀ါသနာပါလို႕ လုပ္တဲ့ စစ္သားဘ၀မွာ ရတဲ့လစာနဲ႕ ေကၽြးတာစား ေပးတဲ့တာ၀န္နဲ႕ က်ရာေနရာကို သူနဲ႕ သူ႕ပါရမီျဖည့္ ဘက္ေရာ။ သားသမီးေတြပါ အတူ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းရတာပါ။ တပ္ထဲကို ၀င္လာတာ ဘယ္သူမွ မသိသလို တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးခဲ့က်ျပန္ရင္လဲ ဘယ္သူမွမသိဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရ ရင္ ေရွ႕တမ္းမွာ ဒဏ္ရာရရင္ေတာင္ ေဆး၀ါးဆံုတဲ့ ေဆးရံုေရာက္ဖို႕မလြယ္ဘူး။ ဆုတံဆိပ္ ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္မသိ ႏိုင္ငံတကာ ေထာက္ပံ့ေၾကးဆိုတာမသိပဲ သူတို႕ကို ေထာက္ခံမဲ့ ျပည္ သူနဲ႕ ႏိုင္ငံ တကာအသိုင္းအ၀ိုင္း ႏိုင္ငံေရးေလာက သားေတြလို မရွိဘူး။ တိတ္တဆိတ္ ေၾကကြဲစရာ ဘ၀ေတြက ဒုနဲ႕ေဒး။

အဲဒီလို လူမသိလိုက္တဲ့ ေပးဆပ္မႈကုသိုလ္အျပည့္နဲ႕ ျမင့္ျမတ္နိမ့္က်တဲ့ ဘ၀ေတြကို ဘယ္သူေတြက စာနာႏိုင္က်မွာလဲ ? စာနာဖို႕ေနေနသာသာ ရွိတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး။ ဘ၀တူ ကိုယ္ေတြအခ်င္းခ်င္းပဲ စာနာ နားလည္ ႏိုင္က်တာေလ၊ အဲဒါ Brain Wash လံုး၀ လံုး၀ မဟုတ္ ဘူး။ ကိုယ္အခ်င္းခ်င္းမထူရင္ ဘယ္သူထူမလဲ။ ေက်ာင္းတက္ တကၠသိုလ္ တက္ေတာ့လဲ မင္းအေဖဘာလုပ္လဲ စစ္သားဆိုတာနဲ႕ နာမည္ တန္းရတာပဲ “ဟန္းေကာ”တဲ့။

(ႏိုင္ငံေရးေလာကသား တည္ဆဲဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္ ကန္႕လန္႕တိုက္လို႕ ႏွစ္အကန္႕
အသတ္ နဲ႕ ေထာင္ထဲေရာက္တာ ေထာင္ထဲ အခ်ိန္မွန္စား အခင္းအက်င္း ဆင္းရဲတာကို ဇာတ္နာက်စတမ္းဆို စစ္သားေတြ စားစရာ ေဆး၀ါးမျပည့္အဆံုနဲ႕ ေတာထဲ ေတာင္ထဲ ကမ္းလြန္ ပင္လယ္ထဲမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား မျမင္ႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြၾကား တာ၀န္ထမ္းေနတာ တစ္တိုင္းျပည္ လံုး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ သြားလာစားေသာက္ အိပ္စက္ေနခ်ိန္မွာ စားစရာခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငွဲ႕ငွဲ႕နဲ ႕ ျခင္ရိုက္ ျဖဳတ္ရိုက္ ေျမသားေပၚမွာ ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ ကင္းေစာင့္ေနတဲ့ စစ္သား တစ္ေယာက္က သူ႕ကိုယ္သူ ဇာတ္နာတယ္ မေတြးတဲ့အျပင္ ေက်နပ္ပီတိေတြအျပည့္နဲ႕)
ေရတပ္မိသားစု ဘ၀ ကိုယ္ေတြ႕ အမွတ္တရ...
သီဟေမာင္ေမာင္