ေလွ်ာက္မယ့္လမ္း၊ လွမ္းမယ့္ပန္းတိုင္

Written by (ယကၡ) ရဲႀကီး
ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလုံး အားထားခဲ့ၾကတဲ့၊ အားထားေနဆဲပဲ ျဖစ္တဲ့ ပါတီႀကီးအေၾကာင္း စိတ္လက္ မခ်မ္းသာစြာနဲ႔ပဲ ေရးရပါေတာ့တယ္။ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ရင္းခံကို နားလည္ ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ . . NLD ပါတီပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ပါတီစြဲ မရွိပါ။ လူတိုင္းလို ရွိၾကၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္စြဲကိုလည္း တတ္ႏိုင္ သေလာက္ ႀကိဳးစား ေဖ်ာက္ၾကရမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ္
တို႔ အတြက္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ ထဲက ပါတီအားလုံး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပါတီခ်ည္းပါပဲ။ အား

လုံးကို အားကိုး ခ်င္မိသူမ်ားပါ။ အားလုံးကို အထင္ႀကီး ေလးစားစိတ္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိခ်င္သူမ်ားပါ။ လူႀကီးလူေကာင္း ပီသစြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တို႔အ က်ဳိး သယ္ပိုး ထမ္းရြက္ခြင့္ကို တန္းတူ ကစားကြင္းထဲ မယ္သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကတာကိုလက္ခုပ္တီးခ်င္သူမ်ားပါ။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေဖးမကူညီမွာ လား၊ ဝါးကူထိုးၿပီး ႏွစ္ၾကမွာလားလို႔ ေတြးမိတဲ့ အႀကိမ္ေရေတြ မ်ား လာတဲ့အခါ ဒီလိုစာမ်ဳိး ကို ေရးျ ဖစ္ေစပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ သိပ္ေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။ သိပ္ေမွ်ာ္ လင့္ေန ဆဲ ပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ။
ေအာက္ေျခမွာ သိသိသာသာ ဆိုးရြားပ်က္ယြင္း လာေနပါတယ္။ အေပၚဆင့္ေတြ အေၾကာင္း သိပ္မ သိသလို၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔လည္း သိပ္ထိေတြ႕စရာ မရွိလို႔ မေျပာတတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ထိေတြ႕ေန ရတာကေတာ့ ေအာက္ေျခ ပါတီဝင္မ်ား (Functioning Units) သာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆိုတာဟာ ဘာႀကီးညာႀကီးမွ မဟုတ္ၾကတဲ့၊ ဟုတ္ခြင့္ မရၾကတဲ့ တိုင္းသူျပည္သား မ်ား လူသာမန္ မ်ား ျဖစ္ၾကေၾကာင္းပါ။
အရပ္ထဲမွာ နဂိုတည္းက ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရပါတဲ့ နယ္ခံ လူမိုက္မ်ားမွာ ခုအခါ ပါတီ လက္ပတ္မ်ားနဲ႔ ပိုလို႔ ပနံစား ေတာက္ႂကြား ေနၾကပါေရာ ခင္ဗ်ာ။ ဘာပြဲ ညာပြဲ၊ အသံခ်ဲ႕စက္သံမ်ား စီခနဲစတာနဲ႔ အက်ႌမပါ ကိုယ္ဗလာ ဆရာသမားမ်ားက ခြပ္ေဒါင္းလက္ပတ္ ဘယ္ညာပတ္လို႔ တြင္က်ယ္ လွၾက ပါေပ့ ခင္ဗ်ာ။ အရက္နံ႔ ေထာင္းေထာင္းထလို႔၊ ပုဆိုးစလြယ္ သိုင္းသူသိုင္း၊ ဝါလည္းရ ဆရာ လည္း က်သူမ်ား ကေတာ့ ပုလင္းကို ေနာက္ေက်ာမွာ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ ထိုးလို႔။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဆိုသူ မ်ားလည္း စကားတင္းတင္း ဆိုရဲၾကပုံ မေပၚပါ။ သူတို႔က ခြပ္ေဒါင္း ေခါင္းစည္း ကိုယ္စီနဲ႔ဟာ ကိုး ခင္ဗ်။
ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႏွလုံးသားထဲအထိ စြဲခဲ့ရတဲ့ အနီေရာင္ ခြပ္ေဒါင္းပုံ ပိတ္စကေလးေတြဟာ အခုအ ခါ ေၾကာက္ရြံ႕ မသတီစရာ ပိတ္စကေလးေတြ အျဖစ္ တျဖည္းျဖည္း ပုံစံေျပာင္းလာ သလိုမ်ဳိး ခံစား ရတာကို အလြန္ပဲ ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။
ကားတစ္စီးလုံး အနီေရာင္ ပိတ္စေတြနဲ႔၊ ကိုယ္တုံးလုံး ေခါင္းစည္း လက္ပတ္ ဆရာသမားမ်ားနဲ႔ အသံ ခ်ဲ႕စက္က ပါတီသီခ်င္းသံနဲ႔ “အေမစု . . အန္အယ္လ္ဒီ” ေအာ္ဟစ္သြားၾကတဲ့ အရက္နံ႔ လႈိင္ လႈိင္ ဒိုင္နာကားေတြလည္း ပိုပိုေတြ႕လာရပါတယ္။ သူတို႔ သြားမယ့္လမ္းကို ပိတ္တယ္ထင္လို႔နဲ႔ တူပါ ရဲ႕၊ ဆဲဆို သြားတတ္ၾကပါေသးတယ္။ ဘယ္သူေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကူညီၾကမွာလဲ။ ဘယ္သူေတြ ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရမွာလဲ။
“ဘယ္သူလဲ၊ နာမည္ေျပာ၊ ဘာကိစၥလဲ၊ ဘယ္ကလဲ” ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံး သိပ္မုန္းတီး စက္ဆုပ္ ခဲ့ၾကတဲ့ အာဏာရွင္ ေခါင္းစည္းေအာက္က ေလယူေလသိမ္းတင္ မကတဲ့ မ်က္ႏွာေပး၊ မ်က္လုံး အၾကည့္မ်ားနဲ႔ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိတဲ့ ပါတီဝင္ လူငယ္ အေပါက္ေစာင့္ေလးပါ။ ေထာင္ထဲမွာ ဆယ္စုႏွစ္နဲ႔ ခ်ီ ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ဦးႀကီး၊ ဘႀကီးအရြယ္ စီနီယာကို ဆက္ဆံပုံပါ။ ငယ္ရြယ္သူ ဘာသာဘာဝ အေပါက္ေစာင့္ခြင့္ရတဲ့ ခဏမွာ တစ္စုံတစ္ရာကို ယစ္မူး သြားတာမ်ားလား။ တံခါးေပါက္ထက္ ႀကီး က်ယ္တာေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ရတဲ့ တစ္ေန႔မွာ ဆိုရင္ေရာ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိရွိ ထိေတြ႕ခြင့္ရတဲ့ ေအာက္ေျခ ပါတီဝင္မ်ားက ဒီလိုေတြပါ။ ေရွ႕ျဖတ္ေလွ်ာက္ ရင္ ေခါင္းငုံ႔ေပေတာ့လို႔ ခံစားရေစတာေတာ့ အမွန္ပါ။ “ပါတီႀကီးကို ဘယ္ေန႔မွာ ဘယ္သူေတြက စတည္ေထာင္ခဲ့တာလဲ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း မ်ဳိးေလာက္ကိုေတာင္ မေျဖတတ္တဲ့ အထက္က တံခါး မွဴးေလး လိုလူေတြပဲ အေတြ႕ရ မ်ားပါတယ္။ အသိပညာ ဝမ္းစာေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ေခါင္းေတြ ထဲ က ေသးႏုပ္တဲ့ အေတြးအယူေတြ အတြက္ တာဝန္ရွိမွာက ဘယ္သူေတြမ်ားလဲ ခင္ဗ်ာ။
ကား၊ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ မထိမိဘဲနဲ႔ ပစ္လွဲ ငိုျပတတ္တဲ့ သူေတြရွိတာ သိၾကပါလိမ့္မယ္။ အမ်ားသိေနၾက တဲ့ ေငြညႇစ္ရန္ အားထုတ္မႈမ်ားမွ ေငြညႇစ္သူ အက်င့္ပ်က္သူ အခ်ဳိ႕အတြက္ ေရွ႕ကအဆင္သင့္ ဆိုသ လို ႐ုံးျပင္စခန္း တက္ႂကြစြာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ ေပးၾကရွာတဲ့ ပါတီဝင္ေတြလည္း အားရစ ဖြယ္ ေတြ႕ ၾကရပါတယ္။ ေခတ္သစ္ ေရာ္ဘင္ဟုမ်ား ပုံေဖာ္ၾကေလသလား။ ကား၊ ဆိုင္ကယ္ စီးႏိုင္ တဲ့ ေဖာက္ျပန္ေသာ လူတန္းစားေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ပဲလား။ နဂိုအခံ မစၧရိယ အခ်ဥ္ဓာတ္ကေလးေတြ စုေဆာင္း ေဖာ္ထုတ္ပြဲပဲလား။ ဓမၼ၊ အဓမၼ မခြဲျခားႏိုင္ေလာက္တဲ့ ဉာဏ္ပညာ ႏုံနဲ႔မႈေပလား။ ကာယကံရွင္မ်ား ကိုယ္တိုင္ေရာ ခြဲျခားႏိုင္ၾကပါရဲ႕လား မသိပါခင္ဗ်ာ။
ဆင္းရဲသူ၊ အားနည္းသူဘက္က ရပ္တည္မွာလား။ မွန္တဲ့သူဘက္က ရပ္တည္ၾကမွာလား။ အက်ဳိးေက်း ဇူး တစ္စုံတစ္ရာေၾကာင့္ ရပ္တည္ၾကတာေရာ ျဖစ္ေနမလားခင္ဗ်ာ။
အားလုံး ဆိုးေနၾကတာ မဟုတ္မွန္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိပါတယ္။ တျခားပါတီမ်ားနဲ႔ ယွဥ္ရင္ လူေကာင္းေတြလည္း ပိုမ်ားပါတယ္လို႔ ေျပာရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ မျငင္းလိုပါ။ ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီးရဲ႕ စကားကိုပဲ သိပ္ႀကိဳက္လို႔ ျပန္ေျပာပါရေစ။ “ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ဆိုရင္ပဲ မ်ားလွပါၿပီ” . . ဆိုတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ “ျပည္သူကို ညႇဥ္းဆဲကလူျပဳမယ့္ ပါတီဝင္တစ္ဦး ရွိတယ္ ဆိုရင္ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတြက္ေတာ့ မ်ားလွပါၿပီ” လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ညႇဥ္းဆဲကလူ ျပဳတတ္တဲ့ သူေတြရဲ႕ လက္ကေန ကယ္တင္လိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ အမ်ားႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ႀကီးပါ။ အားလုံး အားထားၾကရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္၊ ေခါင္းေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား မရွိေတာ့တဲ့အခါ ‘က်ားထက္ဆိုးတဲ့ ရွင္ႀကီး’ လည္း ျဖစ္မ သြားေစ လိုပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အလွမ္းကြာေဝးပါတဲ့ အထက္ပိုင္းလႊာမွ တာဝန္ရွိ လူႀကီးမ်ားက ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို ျပန္ၾကည့္ေပးၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆိုတာဟာ ဘာႀကီးညာႀကီးမွ မဟုတ္ၾကတဲ့၊ ဟုတ္ခြင့္ မရ ၾကတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား လူသာမန္မ်ား ျဖစ္ၾကေၾကာင္းပါ။
အရာရာတိုင္း ေရြ႕ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔မွာ ပါတီႀကီးဟာလည္း အေရြ႕တစ္ခုထဲမွာ စီးေမ်ာေနမွာ အမွန္ ပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တစ္ေန႔တစ္ခ်ိန္မွာ ‘ေရာက္’ သြားမွာလည္း အမွန္ပါပဲ။ ‘ဘယ္ကိုလဲ’ ဆိုရင္ေတာ့ သူေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေပၚက သူလွမ္းေနတဲ့ ပန္းတိုင္ဆီကိုသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ခင္ဗ်ား။
http://thevoicemyanmar.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္